Hepi topu üç ülke görmüşlüğümüz var ama "Sanatı, sporu ve yeme-içmeyi açık havada bir yere toplamış ülke" diye sorsalar Kırgızistan birinci sırayı alır o üçü arasında. Oynamayı pek bilmediğim masa tenisinin topuna vurulduğunda çıkan nevi şahsına münhasır sese aşinayız. Parkta yürürken solumuzdan gelen sese yönelince bu manzara ile karşılaştık. Koca bir arayola boydan boya yerleştirilmiş ping pong masaları. Bir resim ile ekonomik sorunlarla boğuşan Kırgızistan'ın sportif resmini çizip, bir kaç cümleyle bizim memleket sporuna bağlayacak ve "Sporu halka getirmek böyle bir şey herhalde" diyecek değilim ama sporu halktan kaçırmamanın da bir meziyet olduğunu kabul etmek gerek. Kendi memleketimde görsem göğsüm kabarır...
Hemen yanımızdaki stadyumun göbeğine öğlen saatinde ortam kuruldu. Öğrenci okçular geldi, sürekli bir atış, bir temaşa. "Standart bir okul için fazla değil mi bu kadar okçu?" diye sordum."Uğraşıyor çocuklar"cevabını aldım.
Şaşkınlıktan soru da bir tuhaf çıktı ağzımdan. "Bizde bu kadar öğrenci değil okçuluk, bütün spor dalları için toplanmaz. Sizde nasıl oluyor?" diye soracaktım halbuki. Bizde olsa direk "dersten sonra mekana akın" olur, bunlar boş vakitlerinde paso spor takılıyor. Ellerinden tutan ve para olmadığı için pek fazla bir adam çıkaramıyorlar, o ayrı. Çıkan da "Para var, imkan var" diyerek Rus tabiyetine geçtiğinden Kazak'tı, Kırgız'dı, Özbek'ti diye anılmıyor sonrasında.
Tabii aktivite olur da bizim herşeyden anlayan milletimiz eksik kalır mı?
"Şuradaki pek iyi atamıyor abi. İki yandaki sarılı çocuk sağlam bak."
"Siktir lan. Asıl en öndeki yeşilli fena. Attığı ok gözükmüyor"
"Bak bak piçe bak sapladı. Helal lan sana."
Kazakistan'da öğrenci okçular ve birbirinden Malkoçoğlu ve Battal Gazi halkımız. Hal-i pür melalimiz.
by Canarino
by Canarino
