4 Kasım 2010 Perşembe

MÜZİK TARİHİNİN EFSANE ALBÜMLERİ 2/10:THE CRANBERRIES – NO NEED TO ARGUE




Hani her ilkokul veya ortaokulda vardır. İçine kapanık, gözlüklü, sessiz, ufak tefek, çevresiyle bağlantısı yok denecek kadar az olan kızlar. Genelde de bu özellikleri sebebi ile dalga geçilenler de yine onlardır. Limerick’li Dolores’e de yıllar önce aynı muamele yapıldı. Öyle ki ergenlik çağına geldiğinde vücuduna olanlar onu korkutmuştu.

Sonuç: 1995 yılı. Tüm dünyada 14 milyon adet satan bir albüm. Tüm zamanların en iyi kurgulanmış savaş karşıtı şarkılarından biri. Her biri kendi içinde hikayeyi barındıran, insanın içini ısıtan ama aynı zamanda O’Riordan’ın kızgınlığını yansıtan 11 şarkı. “Ode To My Family”de aile, “Be With You” ile ulaşılamaz aşk, “Zombie” ile savaş, “Dreaming My Dreams” ile romantizm bu kadar güzel anlatılamazdı. Dolores O’Riordan Burton The Cranberries’i The Cranberries yapan bu albümden sonra sadece İrlanda’nın değil tüm müzik dünyasının en önemli ikonlarından biri haline geldi. Bildiğiniz gibi uzun süren bir ayrılık sürecinin ardından turladılar dünyayı. Ancak halen yaban çileklerini gördükçe aklımıza IRA duvar yazısının önünde “Its the same old theme since nineteen sixteen” çığlığı aklımıza geliyor. Bir de tabi albüm kapağının içindeki okunması neredeyse imkansız olan şarkı sözleri ve kapaktaki ilk albümde de grubu taşıyan kanepe.


Albümün ismi de zaten kalitesi ve etkileyiciliği üzerindeki tartışmalar için bir tavsiye. No Need To Argue

Dolores Mary O'Riordan Burton - Vocals, Electric & Acoustic Guitars, Keyboards

Noel Anthony Hogan - Electric & Acoustic Guitars

Michael Gerard Hogan - Bass Guitar

Fergal Patrick Lawler - Drums and Percussion

3 yorum:

Ortega dedi ki...

O kanape olmasa, grup dagilirdi herhalde =)

Bu arada yazinin girizgahini okurken, bir an BlueJean dergisi okuyorum sandim.

Bir de not: Manyaklik boyutunda The Cranberries fani olan varsa ve bu yorumu okuyorsa http://www.cranberriesclub.com a uye olabilir..Olsun da zaten. Ne duruyorsun Ayse, Fatma, Feride..kalma geride.

kalabay dedi ki...

nedense albümün bitimine yakın Daffodil Lament benim favori şarkımdır.Bir şarkıda bu kadar duygu farklılığı enteresan...

natura horror vacui dedi ki...

No Need To Argue'nun efsane olduğu açık. Cranberries'in gerçek anlamda çıkışını sağlayan albüm de budur, ona da itirazım yok. Ama asıl efsane Cranberries albümü "Bury The Hatchet"tır. Aksini iddia edenle de sabaha kadar tartışırım.