Heavy Metal camiasının en ilginç adamlarından birisi Hollandalı Arjen Anthony Lucassen. 1960 Hilversum doğumlu müzisyen kariyerine Bodine ve Vengeance gibi gruplarda başladıktan sonra, 1992 yılında Vengeance’ın o yıllarda Avrupa’daki rüzgara kapılıp alternatif-rock yoluna sapmak istemesiyle “daha progressive” çalışmalar yapmak istediğini belirterek gruptan ayrılır. O tarihten sonra yaptığı işlere bakılırsa da çok isabetli bir karar vermiş olur.
Günümüz müzik endüstrisinin en ilginç adamlarından birisi ile karşı karşıyayız. Bugüne kadar Ayreon adı altında 8 adet albüm piyasaya süren Lucassen’ün tüm albümleri, birbirine bağlı şarkılardan oluşarak bir hikayeyi anlatan “konsept” albümlerden oluşuyor. Bu albümlerden üç tanesi çift albüm olarak piyasaya sürüldü.
Bahsedeceğimiz albüm bu konsept albümlerden, 2003 yılında piyasaya sürülen üçüncüsü. Albümün hikayesi gündüz vakti etrafında hiç araç yokken otoyolda seyir halinde trafik kazası geçiren bir adamın koma halinden hayata dönüş mücadelesini ve mücadele sırasında hayatında yaşadığı ve onu bu kazaya sürükleyen her şeyi çocukluğundan itibaren hatırlamaya ve komadan çıkış yolunu bulmaya dair mücadelesini anlatıyor. Şarkı isimlerini az sonra altta da gördüğünüzde biraz fikir edinebileceksiniz.
Ayreon’un tüm albümlerinde var olan enstrüman zenginliği, üst düzey kalitedeki progressif yapı ve vokal zenginliği bu albümde de mevcut. Zaten Ayreon albümlerinin genelinde var olduğu üzere vokallerin çoğu heavy-metal aleminin tanınmış isimlerince yapılıyor. Te kelimeyle enfes bir yolculuk.
The Human Equation Şarkı Listesi
"Day One: Vigil"
"Day Two: Isolation"
"Day Three: Pain"
"Day Four: Mystery"
"Day Five: Voices"
"Day Six: Childhood"
"Day Seven: Hope"
"Day Eight: School"
"Day Nine: Playground"
"Day Ten: Memories
"Day Eleven: Love"
"Day Twelve: Trauma"
"Day Thirteen: Sign"
"Day Fourteen: Pride"
"Day Fifteen: Betrayal"
"Day Sixteen: Loser"
"Day Seventeen: Accident"
"Day Eighteen: Realization"
"Day Nineteen: Disclosure"
"Day Twenty: Confrontation"
Vokaller
Arjen Lucassen
Devin Townsend
Devon Graves
Eric Clayton
Heather Findlay
James LaBrie
Irene Jansen
Magnus Ekwall
Marcela Bovio
Mikael Åkerfeldt
Mike Baker
Enstrümanlar
Arjen Lucassen
Ed Warby
John McManus
Jeroen Goossens
Joost van den Broek
Ken Hensley
Martin Orford
Oliver Wakeman
Robert Baba
3 yorum:
Progressive Metal tablosunun en parıltılı taşlarından biridir bence bu albüm. Zaten yazının üzerine bahsedecek birşey kalmamış ama şunu da belirtmek istiyorum vokallerin rollerine uyumu gerçekten inanılmaz. Özellikle Loser'da Townsend'in "Never" çığlıkları albümün doruklarından biri. Ondan sonra Rage'e bir ikinci ses düşünemezsiniz.
Bu tür albümlerin sorununu açıklıyorum: Post-Masterpiece Syndrome. Şu anda üstün bir odaklanma sonucu bu terimi buldum, literatüre geçmesi açısından ilk seferliğine mahsus açıklıyorum:
İşbu şaheser gibi yapıtlardan sonra yapılan işlerin, her ne kadar iyi olurlarsa olsunlar; ve herşeyden öte, farklı işler oldukları için hiçbir şekilde birebir karşılaştırılmaması gerekmesine rağmen, "yea bir Human Equation diil baabi" zirzopluğunu tamamen dışlasak dahi, "her seferinde aynı haz" gibi temel insan içgüdüleri sonucu oluşan, aynı olmasa bile ona yakın bir tatmin duyma beklentisini asla karşılayamaması, ve aynı ölçüde önemli şekilde aslında bu durumun önceden de bekleniyor oluşu.
Böyle yani.
Anlayan Hans Peter Briegel'sin.
benim de çok sevdiğim bir albüm. Loser, Childhood, Memories ve Hope özellikle benim sevdiklerim.
Albümdeki tür kırmalığının zenginliği de müthiş. Loser'la Celtic havasına girerken, Hope ile birden sanki Doors şarkısı dinliyoruz.
Yorum Gönder