ŞAMPİYON YAPMAZLAR ADAMI

Duymaktan bıktınız biliyorum. Türkiye haritasında şampiyon çıkarmış şehirleri boyadıktan sonra aldığınız boyaları geri götürseniz kırtasiyeciye kullanılmamış diye yutturursunuz. 2 şehrimiz var 50 yıllık tarihimizin çıkardığı. Bu şehirlerden bir tanesi 25 yıldır şampiyonluk yüzü göremiyor. Geri kalan şehirler ise hiçbir zaman şampiyonluk görememiş durumdalar. Bu futbolumuzun önemli problemlerinden birisi. Türk futbolu üzerinde oluşmuş birçok klişe görüş var ama bazılarının gerçekliğini göz ardı edemeyiz. Çeşitlilik bunlardan en önemlilerinden. Bu sadece bize özgü değil, tüm dünya futboluna, onu da geçtim insan doğasına aykırı bir durum. Her gün üstüste kahvaltıda haşlanmış yumurta yiyerek kaç gün gidebilirsiniz ki? İnsanoğlunun kendi hayatı değişikliğe olan arzusu ile dolu zaten. Yanıbaşımızdaki Yunanistan Ligi önemli bir örnek. Olympiakos Son 10 yılda 9 kez şampiyon oldu. Hollanda'da AZ'in yarattığı 11 puanlık fark 28 yıl sonra 3 büyüklerin hegemonyasını bitireceği için büyük bir sevinçle karşılanıyor. Hollanda'daki devrim bizde de olabilir. Üstelik burada ligin kuruluşundan itibaren şampiyon olan 6 farklı şehirden 7 farklı takım var. Bu sayı Türkiye'de 2 ve 4. Yani bir devrime daha fazla ihtiyacımız var. Belki de yıllardan sonra buna çok yakınız. Bir çoğumuzun göz ardı etmesi ve etmek istemesine rağmen de her geçen hafta daha çok yaklaşıyoruz. Bu anlatılanların odağındaki takım Sivasspor'la ilgili bir kaç kelam etmenin zamanı geldi.

Türk basınında ve kamuoyunda Sivasspor'un mücadelesi ile ilgili birçok yanlış bilgilendirme, yanlış yönlendirme, önyargılı yorumlama ve kavram karmaşaları var. Bunlardan ilkiyle başlamak lazım ki bence futbol takımını yorumlama sırasında yapılan en önemli hatalardan birisine de dikkat çekecektir. Bülent Uygun. Bugün Türkiye'de Sivasspor ile ilgili yapılan yorumların bir çoğu Bülent Uygun'a karşı hissedilen duygulardan hareketle yapılıyor. Uygun'un tavırları ile destek aldığı topluluk zaten Sivasspor'a da övgü yağdırıyor. Ancak ondan rahatsız olanların bunu Sivasspor'u eleştirmek ve futbol takımının oynadığı oyunu değerlendirmek amacıyla kullanması tehlikeli bir durum. Bir teknik adamın saha dışındaki veya maçlardan bağımsız olan davranışları, onun başında olduğu takımın değerlendirilmesinde bir kıstas olmamalı. Jose Mourinho gibi bir adam var önümüzde. Tipik bir nefret/hayranlık keskinliği yaratmış adam. Seven sonuna kadar destekliyor, öte yandan nefret edenin de duygu yoğunluğu çok fazla. Ama bu Mourinho'nun yönettiği takımların sürekli üstün performans gösterdiği ve onun özgün ekipler yarattığını göz ardı etmemeli. Karakteri, açıklamaları, yarattığı profil değerlendirilecek konular elbet ama Chelsea, Porto'nun ve Inter'in saha içindeki performansını değerlendirme sırasında işe karışmamalı. Bülent Uygun için de aynı şey geçerli. Ben de onun çizdiği profilden rahatsız olanlardanım ama bu rahatsızlık sahada yarattığı takımı değerlendirme sırasında bir önyargı oluşturmuyor.

Sivasspor 2 senedir zirve yarışında. Ciddi olarak şampiyonluk kovalıyorlar. 28 yaşındayım. son 15 senedir derinlemesine bu işi takip ediyorum. Daha önce ligde şampiyonluğu olmayan bir takımın 2 sene üstüste bu derece ciddi olarak şampiyonluğu takip ettiğini görmemiştim. Sivas çok önemli bir işi başarıyor bu anlamda. Özellikle futbolumuzda çok eksik olan, hele Anadolu topraklarında çok nadir olarak görülen bir işi. İstikrar. Bülent Uygun 3 senedir takımın başında. Ligin dibinde aldığı bir takımı 2 sene üstüste şampiyonluk yarışına soktu ve en önemlisi de her gün takımın oyun planına bir tuğla koyarak ilerliyor. Marjinal uygulamaları var elbet. Her futbolcusunun hafta içi 1 gün antrenmana gelmeme hakkının bulunması gibi. Teknik direktör değiştirme ortalaması nerede ise 2-3 aya düşen Anadolu'da, üstelik bu durumu kıyasıya eleştirip, nöbetçi hocalar ordusundan şikayet ederken, 3 senedir yönettiği takımla sürekli vites arttıran bir adama ve kulübe de en azından bu yönde övgüde bulunmak lazım. Sivas 2 senedir adım adım ilerleyerek ama ana futbol planından vazgeçmeyerek önemli bir ekol oluşturdu. Artık Sivasspor'un nasıl bir futbol oynayacağını aşağı yukarı tahmin edebiliyor herkes. Mücadeleci, sert, oyunu kuralına göre oynayan, organize, ne istediğini bilen bir oyun yapısı. Bu profili oturtmak önemli bir başarı.

Sivasspor'la ilgili yapılan ve hiç katılmadığım bir eleştiriye değinmek lazım oyun planı demişken. Takımın göze hoş gelen, kaliteli futboldan uzak olduğu ve ne demek olduğunu anlayamadığım "anti-futbol" denen oyun ile bulunduğu yere geldiği. Ne demek olduğunu bilmiyorum ama birkaç fikir üretebiliriz, oynatmamayı amaçlayan, bir oyun planı olmayan, rakibi sertliklerle yıldırmaya çalışan, genellikle bulduğu golleri organize ataklar yerine duran toplar ve benzeri karambollerden bulan bir takım. Daha başka örnekler de verebilirsiniz. 2 açıdan bakacağım olaya. Her ikisi de bu iddiaların ne kadar yersiz olduğunu gösteriyor. Birincisi meşhur "yalan söyleme yolu" istatistiki açıdan (yeri gelmişken bu lafa da fena halde içerlediğimi belirtmeliyim, tüm dünya futbol tarihi sayılarla, toplanılan puanlar ve atılan gollerle şekillenmişken nasıl yalan söylemenin yolu oluyor bambaşka bir konu). Sivasspor 12 golle ligin en gol yiyen ikinci takımı. Birinci sırada Kayserispor var 11 sayısı ile. Yani sadece 1 gol var arada. En az gol yiyen takım Kayserispor 19 gol atmış bugüne dek. Sivas'ın attığı gol sayısı ise 32. Bu listede de 41 gollü Galatasaray'ın ardından ikinci sırada. Yani ligin en az gol yiyen ve en çok gol atan ikinci takımından bahsediyoruz. Doğal olarak da en iyi gol averaına sahip takımından. Böyle bir istatistiğe sahip bir takımın futbolu öldürdüğünden, plansız oynadığından bahsetmek çok komik kaçıyor. Bir takım aynı anda hem gol yememek adına rakibi oynatmamayı düşünüp, oyun planını ona göre kurup hem de aynı anda bu kadar fazla gol kaydına muvaffak olamaz. Olursa dünyanın en iyi kontratağa çıkan ve en efektif ekibi ile karşı karşıyayız demektir ki meşhur iddialarını yapanlar buna pay biçse bile razıyım. Sivas'ın istatistiklerinin bize gösterdiği çok net bir gerçek var ki bu da ikinci bakış açısında. Sadece son Kocaelispor maçında atılan 2 gol bile bunun göstergesi. Her 2 golü de izleyin, planlı, görerek geliştirilmiş, son vuruşa kadar doğru zamanlama ve doğru paslaşmalarla atılmış 2 gol. Geçen hafta içinde Galatasaray'ın kupaya havlu attığı maçı 1-0 yenik götürürken kurdukları 15 dakikalık baskı çok önemli bir gösterge. Sarı kırmızılı takım bu sene hiçbir maçta bu derece mahkum ve baluka altında oynamamıştı. Belki Berlin'deki Hertha maçının son 10 dakikasında. Sivas futbolu öldürerek, çirkinleştirerek değil, tatlı-sert futbolun "sert" tarafına biraz daha vurgu yaparak, saha içine çok iyi dağılarak, çok iyi yardımlaşarak ve en önemlisi de "ne yaptığını" bilerek oynuyor.



















Yukarıdaki eleştiriyi yapanların göz ardı ettikleri bir başka gerçek var. O da Türk futbolunun genel profili. Türkiye birinci futbol liginde hiç bir dönemde 4 ya da 5 takımın aynı anda göze hoş gelen ve insanları maçları izlerken zevk almaya teşvik edecek bir oyun ortaya koydukları görülmedi. Standardımız ne ki Sivasspor'dan sanki Turkcell Süper Lig'deki geri kalan 17 takım 1982'nin Brezilyasının futbolunu oynuyormuş gibi joga bonito bekliyoruz? Tüm futbol tarihimizde her bölgesi tıkır tıkır işleyen, makine düzeninde ve insanların yüzünde sürekli tebessüm bırakan kaç tane takım çıkardık ki? Kusura bakmayın 1999-2000 senesinin Galatasaray'ı dışında bu unvana kimse layık olamadı. Çok değil 6 ay önce tarihimizin en büyük Avrupa şampiyonası derecesine ulaşmamızı sağlayan golün kalecimizin topu ceza sahası içine şişirmesiyle oluşan karambolden geldiğini ne çabuk unuttuk. En şaşaalı şampiyonlarımızın uluslararası arenada elleri boş halde yurda döndüğünü çok gördük. Süper Lig'de Premier Lig ya da Bundesliga kalitesinde futbol oynanmıyor bunu herkes biliyor. Fenerbahçe ve Beşiktaş özellikle son dönemde hiçbir müspet futbol kırıntısı gösteremiyorlar. Galatasaray bu kırıntıları zaman zaman gösteren bir takım ancak onlar da son 2 aydır başaşağı gidiyorlar. Üstelik Avrupa'da baharı görebilmiş tek takımımızla 15 günde 3 maç yapıp yenilmemiş ve bu 3 maçın totalinde rakibine sonuç olarak büyük üstünlük sağlamış bir ekipten bahsediyoruz. Hal böyle iken Sivasspor'a "göze hoş gelen futbol oynamıyor" demek kusura bakmayın çok inandırıcı gelmiyor.

Size acaip gelebilir ama bugün Hollanda'da insanların Türklerle yaptıkları futbol sohbetlerinde ilk sordukları takım Sivasspor. "Kim bu takım, nereden çıktı, yıllardır Galatasaray'ı duyardık nasıl oynuyorlar?" diye sorup duruyorlar. Yukarıda belirttiğimiz gibi aynı kaderi bu sezon onlar da paylaşıyor. Üstelik aynen Sivasspor gibi AZ de geçen sezon olmasa da evvelki sezon şampiyonluğu zorlamıştı. Onların hadiseye dışarıdan bakışı daha spekülasyondan uzak, daha önyargısız. Puan durumunu önlerine alıp konuşuyorlar. Biz ise Sivasspor'un şampiyonluğu için komplo teorisi üretmeye başladık bile. Acaip topluluklar yarattı Sivas'ın çıkışı. Birinci grup "bırakın şampiyonluk laflarını, Sivasspor'u şampiyon yapmazlar" grubu. Bu grubun önemli bir bölümü İstanbul takımlarından birisinin taraftarı ve her kaybedilen maçtan sonra hakemlerin yönetiminden şikayet eden grup aynı zamanda. Yine bu grup son zamanlarda şekil değiştirmeye başladı. Zira Sivas'ın işe asıldığı görülünce kazlar çevrildi ve şu hale dönüştü. "Birileri Anadolu'dan şampiyon çıksın diye Sivasspor'u itiyor". Yani Sivas'ın şampiyon olamayacak olması da, olur ha şampiyon olması da aynı sebepten. O meşhur birilerinin isteyip istememesinden. Yani şu deniliyor. O birileri sezon başında oturdu, Sivas'ın gidişini görünce dediler ki "arkadaş bu sene Anadolu'dan bir şampiyon çıkaralım, onları arkadan itelim, maç yayınları, Şampiyonlar Ligi gelirleri gibi bütün konularda futbol federasyonuna daha avantaj sağlayacak (ve sağlamış olan) İstanbul kulüplerini göz ardı edelim, Sivas'ı zirveye oturtalım, para nedir ki elimizin kiri." Sivas attığı 32 yediği 12 golü ve 2 senedir zirveyi kovalamasını buna borçlu. Fütursuzca yapılan milyon dolar harcamaları yanında toplam 550.000 euroya mal olan Yannick Kamanan transferini de buna borçlu bu zihniyete göre. Aynı zihniyetin bir de kardeş grubu var. "Sivasspor şampiyon olamaz olsa da bu ancak bir kere olur". Bu adamın adı afedersiniz "Bay Ezik". Bu adam Galatasaray UEFA Kupası'nı aldığında da, Fenerbahçe Şampiyonlar Ligi'nde Chelsea ile eşleştiğinde de aynı şeyi söylemişti. Bugün de aynı şeyi söylüyor. Ona göre futbol Cristiano Ronaldo'nun frikiklerinden ibaret. Sivasspor da filmin jeneriğinde 38. sırada ismi görülen bir aktör sadece. Son grup meşhur "Anadolu kardeşliği" grubu. Ben Galatasaraylıyım. Bu ligde tek bir takımın şampiyon olmasını isterim. O da Galatasaray. "Galatasaray olmazsa bari...."ciler ekibinden şiddetle kaçtım hep. Sivas'ın arkasında aslında onlara zarar verecek bir grup var. Genellikle Anadolu'da yer alan takımları destekleyen ve sırf İstanbul'dan bir şampiyon çıkmaması için Sivasspor'u destekleyenler. Sivas'ın oynadığı futbol, çizdiği tablo için değil. Bir şehre olan muhalefet yüzünden. Yani bu destek gelecek sezon bambaşka bir takıma gidebilir.

Yukarıdaki düşüncelerin hepsi ortaya bir tek şeyi çıkartıyor. Sivas şehri bu sene de şampiyonluk umutlarını önümüzdeki seneye bırakabilir. Ama ortada gerçekleşmesi muhtemel bir ihtimal var. Türk futbolunun içinden çok dersler çıkaracağı bir ihtimal. Bunun analizini yapacağımızı hiç sanmıyorum. Sahada oynanan futboldan önce tartıştığımız çok şey var. Oraya gelince de işimiz bağcıyı dövmek oluyor genelde. Kim bilir belki de ben yanılıyorumdur.......zaten Sivas'ı şampiyon yapmazlar abi....