STRANGE CM HAPPENINGS vol.22

Geçenlerde nezleyim, yatağımda uzanırken msn'den biri "Abi selam, birşey soracağım zamanın varsa " diyor. Yalan yok, biri msn zamazingosundan böyle birşeyle yaklaştığında yavaştan kaçıyorum. Zira Dutch efendi iyi bilir bu durumu, adam geliyor "Abi Southend'den beni seçmelere çağırıyorlar. Yarın gel, maça çık dediler ne yapayım?, "Abi Londra'da en iyi tükürük köftecisi hangisi?", "Abi Van gölü canavarı Lazmış doğru mu?" tadında şaka gibi ama bir hayli ciddi sorular geliyor. Artık postlarda nasıl bir izlenim falan bıraktıysak Adamlar bizi "Abi beni Portsmouth altyapısına aldırabilir misin?" gibisinden "Dear Susan Mother" muadilinde görmeye çalışıyorlar.

Bu seferki farklıydı. İsmini vermeyeceğim bir arkadaş "Abi ben bir yıldır Futbol menajerlik oyununa kaptırdım kendimi, hayatım, okulum mahvoldu sence ne yapmalıyım?" diye sorunca içimden "Banane ne lan pezevenk, bana mı oynadın? Kendine oynadın" dedim, yalan yok. "Şimdi işim var güzel kardeşim, sonra konuşabilir miyiz?" diye de yalan attım. Akşam gittim eve Msn'i açtım bu çocuk orda. Dedim ki " Bak güzel kardeşim bu işi profesyonellere danış, ben birşey yapamam. Bak benim ufak yeğen de bir ara kendini oyunlara kaptırdı babasını 100 canlı sanıp bıçakla dalacak kadar kendini oyun alemine kaptırdığı için psikoloğa götürdük. Çocuk düzeldi sonraları" diyorum. "Yaptım abi, psikoloğa da gittim, bilgisayarımı da sattım sırf oynamamak için, ailemde bilmiyor bu durumu" diyor. "O zaman senin biraz utanmaya ihtiyacın var. Bana transkriptini yolla. Ben ismini ve Transkriptini bloga koyarım, okuyanların sana acıdığını hissetmen bile bu işi bırakmana vesile olabilir" deyince bu hemen yolluyor bana ders notlarını, durum vahim.

Bizim rahmetli Todd Bush bir deplasman çıkışında bir kaç kişinin kaşını gözünü çıkarınca savcılık buna üç ay boyunca gözetim altında öfke kontrolü denetimi verince bu hapisi boyladı tabi. Biz birgün bunun yanına gidiyoruz, maçın sonucunu söyleyeceğiz. Bir gidiyoruz ki Todd ve yanındaki tutuklular yuvarlakça bir masanın etrafında toplanmış ağlıyorlar. Olayı tam idrak edemiyoruz o an. Hafiften yaklaşınca bunların muhabbeti duyuyoruz. Biri ordan "Beyler benimki üç santim ühühü" diyor, biri " Lan o yine iyi, benim babam Frenkeştayndı" diyor. Sonraları öğreniyoruz; Bunlar kendilerini kötü hissettirecek yahut pişman oldukları konuları topluluğa arz ediyorlar ve topluluğun onlara acıdığını hissedince bir çeşit psikolojik tedavi oluyorlarmış.

İşte bu yüzden bu arkadaşın transkriptini buraya koyuyorum, olay zaten Strange cm happenings'i aşmış. Yorumlarda daha yeni ağladım o yüzden sesim bulanık imajı verelim, acıyalım arkadaşımıza. Varol, senden alttan zurna girecek şekilde altın kafese girip olayın teyatral boyutunu sorgulayan kuş temalı bir dörtlük bekliyorum, bunlar olsun ama.

Tez zamanda kurtulursun umarım bu alışkanlığından kardeşim. Dışarı çık, zira gerçek hayat orda.

By Joe Jonese Ateşdağlı


Strange CM Happenings