BÜYÜK KAPTAN-2

Kadere mi kızmak lazım? Yoksa olanları olgunlukla karşılayarak gururlanmak mı? Futbolumuzun son dönemdeki en önemli renklerinden birisi, farklı adamı Ümit Özat sessiz sedasız ayrıldı sahalardan. Kaptanın belden kırmaları, sağ ayak dışı ortaları artık sadece eski videolarda youtube'dan izlenebilecek ve belki de bu toprakların bir daha asla sağ ayaklı solbeki olmayacak.

Bu adama hakettiği değeri veremedik bir türlü. Gittiği her takımda, Gençlerbirliği'nde, Bursaspor'da, Fenerbahçe'de ve Köln'de çok geçmeden kaptanlık bandını koluna taktı halbuki. Tüm samimiyetiyle sahada geliştirdi kendini. Türk futbolunda durmadan kendisini geliştiren en önemli figürlerden birisiydi belki. 28'inden sonra ön libero, 30'undan sonra bek oynamayı öğrendi ve evet en iyilerinden daha iyi yaptı verilen görevi. Takımdan uzaklaştırılmak istenmesine de sesini çıkarmadı. Sessiz sedasız eski hocasının peşine takıldı.

Küçük bir hatıra anlatalım. 2003-2004 sezonunun başları. Felaket sezonun ardından kurulan genç kadronun abisi ve kaptanı o. Sezona da Luciano'nun yanında ikinci stoper olarak başlıyor. Ama yok, orada Daum'un gözüne giremiyor ve transfer dönemi bitmeden Tomas da takıma gelince, o formayı kapamayacağı belli oluyor. Ama Ümit o kadar çok çalışıyor ki, Daum da pek kayıtsız kalamıyor. Fenerium'a geldiğinde Onore'yle yaptıkları sohbeti hatırlıyorum. Hafif kızgın gibi hocaya. "Adam acayip acayip yerlerde oynatıyor beni, değişik birisi demesi" aklımda. Limoni araları belli.

Ama dediğim gibi Daum kayıtsız kalamıyor. Önce ön liberoya yerleştiriyor onu. Aurelio ile beraber orta sahanın yükünü çekiyorlar koca sezon. Sonra sıkışan maçlarda sağbeke çekildiğini görüyoruz. Kilit açan ortalarda onun imzası var. 2005'te Appiah'ın gelişinin ardından orta sahada da forma kapmak zorlaşıyor. Ama Ümit engel tanır mı? Sezona sağbek olarak başlıyor, sonra sola kayıyor ve orayı tapuluyor. Hatta Türkiye'nin en iyi solbeki oluyor 2-3 sezon boyunca! Açık konuşalım. Oyun anlamında Roberto Carlos'tan daha çok faydası vardır o bölgede kesinlikle, en azından skora daha çok katkısı olduğu istatistiklerle belgeli!

Fakat işte, bazı oyuncuların kaderi budur Fenerbahçe'de. Taraftara kendini beğendirmen için hatasız olmalısın. Yine samimi konuşalım, taraftarın kayıtsız şartsız sevdiği kim var son 10 senedir? Alex'in, Tuncay'ın bile yuhalanmalarını duymadık mı? Yabancılardan Pierre, Türklerden Yusuf belki istisnalar! Bu değişik profilin içinde Ümit de öğütülmeye başlıyor ufaktan.

Köln'e gitmeye karar verdiği zaman işte bu yüzden seviniyorum. İkinci Tugay vakasına o kadar yatkın bir adam ki. Gittiği yer de başkalarının dediklerinin aksine bence çok doğru bir yer. Zaten kısa sürede takımı Bundesliga'ya da çıkarıyorlar ve artık Almanya da onun sağdış ortalarını izlemeye başlıyor.

Ümit, taraftara kendini beğendiremiyor, Fatih Terim'e kendini beğendiremiyor, Aziz Yıldırım'a kendini beğendiremiyor; ama işler çalışanın yanında! Fenerbahçe'ye vedası muhteşem oluyor. Hangi futbolcu, hangi kaptan; 100. yılında şampiyon takımın kaptanı olarak, kendi sahasında 55 bin seyircinin alkışlarıyla, "Büyük Kaptan" tezahüratları altında, üstelik golü de atmış olarak takımına veda edebilir ki? Ümit'e kısmet oluyor. Hangi kaptan kendi milliyetinden olmayan 50.000 kişinin önünde, onları ağlatarak, kendisi ağlayarak futbola veda edebilir ki? Ümit'e kısmet oluyor.

Hayalimde onun, Tugay gibi kalitesini dünyaya ispatladıktan sonra, belki bir milli maçta, Fenerbahçe Stadı'nda hakkının teslim edileceği gün, tekrar gözümün önünde olacağı vardı. Bir kez daha ellerim patlarcasına alkışlamak istiyordum bu futbol savaşçısını. Ama olmadı. Bir cuma akşamı tesadüfen onun sahada yere yığıldığını duyduğumda kırıldı hayallerim. Hayatta kalması da mucizeydi belki. Geri dönmek için çok uğraştı ama yollar buraya kadardı!

Ümit Özat'ın futboldan kopmayacağına adım gibi eminim. Kendisini kayıtsız şartsız seven o topraklarda bu işe de başlayarak Türk futboluna çok büyük bir teknik adam olarak döneceğine inanıyorum. Ve onu tekrar Kadıköy'e getirecek jübile maçında ellerim kopana kadar tekrar alkışlamak istiyorum "Büyük Kaptan"ı.

Futbolumuzun azalmış kahramanlarını, emekçilerini, sadakatini, vefasını, duygusunu, ruhunu yansıttığı için alkışlayacağım onu. Futbolu sevdiği, oynamayı sevdiği, çalıştığı için alkışlayacağım. Tüm eksiklerine rağmen elinden geleni vermeye çalışan futbolcuların en baştaki temsilcisi olduğu için alkışlayacağım.

by tunchay