BİR YAZ GÜNÜYDÜ MADIMAK'TA....

Yaşım 12'ydi o zamanlar. Ne siyasi düşüncemiz var ne bir şeyimiz. Ortaa okul sıralarında gidip geliyoruz. İstesek olur muydu sanki, bu ülkede üniversitedeki insanların siyasi düşüncesinin olmasına izin verilmemiş. Gazetede bir grup insanın baktığı binadan alevlerin yükseldiğini görüyorum. O kalmış aklımda sadece. Yaş 17 oluyor üniversiteye gidiyorum Ankara'ya. Yurtta bir oda arkadaşım var İsmail. Soyadı Çimen. Hiç bir şey getirmiyor tabii aklıma. Çok geçmiyor, Siyasal Düşünceler Tarihi dersinde Sivas Katliamı'nı  alıyorum. Daha incelemeye başladığımda boğazıma düğümleniyor bir şey. Her satırı yazdığımda soruyorum kendime, bir insan bunu nasıl yapar ve dahası yaptıktan sonra nasıl bir kansızlıkla sokakta elini kolunu sallaya sallaya dolaşır. 12 yaşında bir çocuğu, 15 yaşında bir kızı diri diri yaktıktan buna alet olduktan sonra...Bunu sesli düşünürken bizim İsmail de odada. Nesimi Çimen diyor...Amcamdı...Yeğeniyim ben onun...O zaman bu olayın direk vurduğu adamlardan birini karşımda görünce daha iyi anlıyorum ne demek olduğunu...


Bu hadiseden 14 yıl, katliamın üzerinden 19 yıl geçmiş. Bugün dava düştü, düşürdüler...İnsanları güpegündüz, diri diri yakmanın, yardım istemek için pencerelere koşan genç kızlara "yanın orospular" diye bağırmanın karşılığı buymuş bu ülkede..."Türklüğümden utandım" benim edeceğim laf değil...İnsanlığımızdan utanmışız milliyet önemli mi? Bunu her fırsatta söylemişimdir, o sınırların içinde tam 27 yıl yaşadım. Beni insanlığımdan bu kadar utandıran başka bir olay olmadı hayatımda...Olayın ertesi günü "Dinsiz Cumhuriyet’i yakma yolunda en önde giden Sivas’ın yiğit Müslümanları’na teşekkürü borç biliriz. İki, üç....daha fazla 2 Temmuz, daha fazla Sivas. Cumhuriyet Devrimi’nin hesabı sorulacak, Sivas Katliamı ve Şanlı Sivas Kıyamı yaygınlaşarak devam edecektir" yazılarıyla gazete çıkaranlar utanmadı ama ben utandım ve utanmaya devam edeceğim. Her ülkenin tarihinde utanılacak işleri yok mu, var elbet...Ama beni o ülkeler ilgilendirmiyor. Onların yaptıklarıyla o ülkede yaşayanlar utansın...O benim işim değil...

Twitter'da trend yapmakla, facebook'a video yüklemekle, 140 karakterle anlatılacak tartışılacak şey değil bu. Ben 19 senedir bu olayı içimde tutuyorum. Ölünceye kadar da kafamda tutmaya devam edeceğim. Bugün poz yapıp yarın unutarak değil, tepki göstermek için tepki göstererek değil...

Bunu yapanlar hakettiğini bulacak mı? Bulmayacak elbet. Ne bu hayatta ne de başka bir hayatta... Hangi dine, hangi ilahi adalete inanıyorsanız inanın bunu yapanlar 19 senedir sırıttıkları gibi, sırıtmaya devam edecekler...Bunu yapanları savunanlar 19 senedir nasıl birilerinin eliyle bir yerlere getirildiyse yine gelmeye devam edecek. Bizim gibi özgürlüğü, düşünce özgürlüğünü, insanlığı savunanlar da azalarak bitecek...Biteceği güne kadar fikirlerini hür tutan herkese selam olsun, bu utanca alet olan herkese de lanet olsun....