Daha önce birkaç kez blogda belirttim, bu albüm benim için tam bir evladiyelik albümdür, zira hayatımda aldığım ilk albüm unvanını elinde taşır. Yaşım 10 civarıydı. 1989 yılında Phil Collins'in 4. solo albümü olarak piyasaya sürdüğü albümü, inanılması zor gelebilir ama Ümraniye çarşı minibüs duraklarının olduğu yerde yabancı-yerli farkettirmeden eline hangi albüm geçerse satan bir kasetçiden almıştım. Albümün bir başka özelliği simsiyah bir kasetle piyasaya sürülüp, beyaz bir el yazısıyla isminin çok şık bir biçimde kasetin üzerine işlenmesiydi.Phil Collins ilk 3 albümüne kıyasla son derece dolu dolu ve aslında onlara görece son derece karanlık bir albüm yapmıştır. Örneğin bir önceki albümü No Jacket Required ile karşılaştırdığınızda, Sussudio, Don't Lose My Number gibi eğlenceli şarkılar gitmiş yerine, Another Day in Paradise, I Wish It Would Rain Down, That's Just the Way It Is, Colours, Father to Son gibi derin şarkılar gelmiştir. Collins zaten bir daha da böyle ağır bir albüm yapamamıştır ki, bu klasik İngiltere albüm satış listesinde tam 15 hafta 1 numaradan inmemiş, 11 ülkede 1 numara olmuş, ABD albüm listesinde 90, Britanya albüm listesinde 71 hafta kalarak çok zor bir işi başarmıştır. Britanya'da 1990'ın en çok satan albümü olan eser toplamda 15 milyonluk bir satış rakamına ulaşmıştır. Halen Almanya müzik tarihinin en çok satan yabancı albümüdür.
Sadece satışlar iyi gitmemiştir, ödüller de yağmıştır Collins'e. Londralı şarkıcının Washington'ı ziyaret ettiği sırada ilham aldığı şarkısı, evsizler için yazılmış, Another Day in Paradise yılın şarkısı dalında Grammy almış, Amerikan ve Brit Müzik Ödüllerinde de Collins'e yılın erkek sanatçısı ödüllerini getirmiştir.
Tabi albümün konuk sanatçı listesi de göz alıcıdır. Enfes balad I Wish It Would Rain Down'da gitarı Eric Clapton tutmaktadır ki Clapton şarkının videosunda da rol almıştır. Phil Collins ve albümleri hakkında daha iyi bir yorum için, Patrick Bateman'a buyurun
Evladiyelik Albümler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder