MÜZİK TARİHİNİN EFSANE ALBÜMLERİ 9/10: RADIOHEAD - THE BENDS

Günümüzün en saygı duyulan topluluklarından ve X kuşağının beğeni listesinde ilk sıraya koyduğu Radiohead'in, bugün artık müzik piyasasına ilk çıktıkları zamanki tarzlarından biraz uzaklaşsa da, bizim için doruk noktasına çıktıkları dönemi ilk 3 albümleridir. Debut albümleri olan Pablo Honey’den daha kompleks, daha progressive bir albüm olan “The Bends” 1995 Martında piyasaya sürüldüğünde bugünkü kadar büyük bir başarıya ulaşacağı sinyallerini vermiyordu. Ama ardından bir çok “tüm zamanlar” listesinde yer alırken Rolling Stone dergisinin tüm zamanların en iyi 500 albümü listesinde 110. sırada kendine yer buldu.

Radiohead’in egzantrik vokalisti Thom Yorke’un Pablo Honey’de başlatıp Bends ve OK Computer’da sürdürdüğü melankolik, kasvetli, progresif yapı o tarihlerde kendisinin Kurt Cobain’in yolunda olduğu ve ortalıkta intihar etmeye en fazla meyilli Rock yıldızı olduğu yolunda haberler de çıkarmıştı. Thom Yorke halen hayatta ve söz konusu haberlerden bu yana 16 yıl geçti.

Albümün adı dalgıçlarda vurgun veya uçaklarda gördüğümüz kabin basıncının düşmesi gibi örneklerini gördüğümüz ani basınç düşüşü anlamına gelen “The Bends” kelimesinden geliyor.

“But who are my real friends?
Have they all got the bends?
Am I really sinking this low?”

"Where do we go from here?
The planet is a gunboat in a sea of fear
And where are you?
They brought in the CIA, the tanks and the whole marines
To blow me away, to blow me sky high"


Albüm Radiohead’in geleneksel deneysel havasını mükemmel yansıtan “Planet Telex”le açılıyor. Ardından gelen albümün isim şarkısı “The Bends” ve muhteşem “High And Dry” bugün birer klasik niteliğinde. Ardından “Fake Plastic Trees”, “Bones”, “Nice Dream” ve ilk bölümün bitişi. Tüm zamanların en ilginç videolarından birine sahip olan (ki genelde Radiohead videoları böyledir bkz. Paranoid Anroid, Karma Police, There There) “Just”la açılan ikinci bölüm yayınlanması bazı ülkelerde yasaklanan ve Kurt Cobain’e bir çok atıf içeren “My Iron Lung” la devam ediyor. Ardarda gelen "Bullet Proof..I Wish I Was", "Black Star", "Sulk" ve tüm zamanların en iyi kapanış şarkılarından birisi ve dinlendiği anda insanı derinden vuran "Street Spirit (Fade Out)". Her şarkısıyla neredeyse klasik bir albüm

Thom Yorke – vocals, rhythm guitar, piano, electronics
Jonny Greenwood – lead guitar, string arrangements, electronics, sound effects
Ed O'Brien – guitar, backing vocals, keyboards, percussion, effects
Colin Greenwood – bass, synthesizers, electronics
Phil Selway – drums, percussion, live backing vocals