Aşağıda bahsettiğim türden insanlarla uğraştı gazetecilik hayatı boyunca Uğur Mumcu. 15 yıl önce. Tam 15 yıl önce gerçekleri kovalamasından korkan bir grup, yüzüne karşı söyleyecek bir şeyleri olmadıkları, kalitesizlikleri ve cesaretsizlikleri yüzünden kalleşçe arabasının altına bomba koyup gittiler. 15 yıldır bunu yapan gerçek sorumlulular bulunmadı. Bulunmayacak da. Öldürülen, bombalanan, vurulan, diri diri otellerde yakılan bir sürü düşünce adamının katillerinin bulunmadığı gibi. “Vurulduk ey halkım, unutma bizi” demişti kalemiyle bizlere. Unutmadık unutmayacağız. Ülkenin ne hale getirildiğini hiç bir zaman unutmayacağız. Bugün bu iki yazının üzerine bu bloga hiç bir şey yazılmayacak. Sadece bu iki yazı. Ülkenin kimlerin elinde olduğu ve bu ellere karşı düşüncesiyle karşı koymaya çalışıp susturulan onlarca insanın akıbetinin ne olduğunu bir daha, bir daha hatırlatmak için. Solcu, sağcı, sosyal demokrat, muhafazakar, Türk, Yahudi, Müslüman, Ermeni. Etnik kökeni, dini ve milliyeti ne olursa olsun özgür düşünceyi ve onu dile getirmeyi çekemeyen, ondan korkan şiddet düşkünlerinin yaptıklarını hiç bir zaman unutmayacağız.
Ataol Behramoğlu’nun dizeleriyle.
bir bombayla canına kıyılan
çoğalmasını bilen biriydi
daha az Uğur Mumcu'yduk dün
daha çok Uğur Mumcu'yuz şimdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder