ŞAMPİYON OLAMAMIŞ 10 YILDIZ

Hep dış ülkelerle ilgili top 10'lar yapıyoruz. İçeriye bakalım dedim biraz. Türkiye 1. Futbol Ligi'nde top koşturmuş, iz bırakan ama şampiyonluk kupasını hiç görememiş oyuncuların bir listesi. Aşağıda da göreceksiniz ilk 2 sıranın sonraki kariyerlerinde geldikleri yer ilginç. Bu arada listeye girmeyi kılpayı kaçıran (tabi bu onlar için pozitif bir durum) isimler var. Örneğin OgünTemizkanoğlu ve Abdullah Ercan kariyerlerine Fenerbahçe'de devam etmeselerdi, Trabzon'un serisinin parçası olabilirlerdi. Serkan Aykut ise burada yok ama sadece 16 yıllık kariyerinin Samsun'dan uzakta geçirdiği 2 yılında Lucescu'nun Galatasarayı ile 1 kez şampiyonluk yaşaması sebebiyle.

10-Pascal Nouma: Aslında elini şortunun içine sokmayıp sezon sonunu beklese Fransa'da doğup Beşiktaş'lı olan bu "deli" adam bir de bu özelliklerine şampiyon unvanını ekleyebilirdi. Bize göre Serdar Bilgili yönetiminin onu aforoz etmesi çok ağır bir karar olsa da Pascal takımdan uzaklaştırıldı. O yıldan beri Beşiktaş şampiyonluk göremiyor.



9-Viorel Moldovan: Romen futbolcu bu listede yer alıyorsa bunun sebebi Karpatlar'dan gelen hemşerisidir. Gheorghe Hagi'nin yönettiği takım 1996-2000 arası şampiyon olurken vatandaşı Moldovan attığı gollere rağmen Fenerbahçe ile şampiyonluk veya Türkiye Kupası kaldıramadan Fransa'nın Nantes takımının yolunu tuttu.

8-Ünal Karaman: Aşağıdaki esmer çocuk işte. Hami'nin kaderi neyse onunki de aynı. Ama Malatyaspor'un Carlos Roberto Gallo, Aleixo de Assis Eder, Bernardino Serginho'lu kadrosuyla 1987-88 yılında elde ettiği üçüncülükte oynadığı rolden sonra gelen kariyeri ona hiçbir zaman şampiyonluk getirmedi.

7-Roman Kosecki: Bakkalın sepetinden gazeteyi aldığımdaki Fotospor manşetini dün gibi hatırlarım. "Kosecki 7,5 milyara Galatasaray'da". Breh breh. 7,5 milyar. Transfer yarışında dedikoduya göre Fenerbahçe'ye çalım atılarak Ali Sami Yen'e getirilen Polonyalı fırtına Gordon Milne'in kontrol manyağı sistemine yenik düştü. 2 sezon sonra da Osasuna'nın yolunu tuttu. Kosecki Türkiye'ye geldikten sonra oynadığı ilk maç karlar altındaki bir Boluspor deplasmanı idi, ilk golü ise formayı giydikten çok çok sonra geldi.

6-Şota Arveladze: İşte bir kere daha futbolun adaletinin olmadığı bir durum. Toplamda 4 yıl oynadı Şota Trabzonspor'da. Tarık Hodzic ve Alex De Souza ile birlikte Türkiye 1. futbol Ligi'nde gol kralı olan 3 yabancıdan birisi. Trabzonspor tarihinin de muhtemelen en sevilen yabancı futbolcusu. Ama İskoçya ve Hollanda'da kazandığı şampiyonluklardan Türkiye'de bir tane edinemedi.

5-Daniel Amokachi: Çok üst düzey bir oyuncuydu Amokachi. Boğa gibi güçlü, aslında fiziğine göre süratli ve çevik, tam İnönü Stadı'nın çimlerine yakışan bir adamdı. 3 yıl oynadı o stadda, hiç şampiyonluk göremeden.



4-Hami Mandıralı: Bilmiyorum böyle bir inceleme yapılmış mıdır ama Hami frikik atışlarında dünya futbol tarihinin en çok gerilen futbolcusudur herhalde. Rakip alanın ortasındaki frikik için santra yuvarlağına kadar gerildiğini rahatlıkla hatırlarım. Sonra da Marty Mc Fly'ın De De Lorean'ı gibi sanki 80 kim hıza ulaşana kadar havalanarak gelir ve vurur. Sonrası malum. Ama şampiyonluk. Sıfır. Futbolun adaleti yok dedik.

3-Fethi Heper: Çengel Fethi, Eskişehirpor'un tarihi değiştirmenin kıyısından döndüğü 3 yıl boyunca ikincilikle yetinen takımın en önemli oyuncusu ve 2 sezon gol kralıydı. Şimdinin Profesör Fethi Heper'i buna rağmen hiç bir zaman şampiyonluk kupasını kaldıramadı.



2-Mustafa Denizli: "Mustafa Denizli yüzbaşı yap bizi". Bence Denizli'ye çok büyük misyon ekleyen bir slogandır bu. Zira "Sarı" futbolculuk kariyerinde onbaşı bile olamamıştır. Zaten bunda kariyerinin 17 yılını Altay'da geçirmesinin etkisi büyüktür. O da futbolculuk kariyerindeki şampiyonluk hasretini teknik direktörlüğünde telafi edenlerden.

1-Fatih Terim: Ne denilebilir ki? Mustafa Denizli'yi de saydık. Türk futbol tarihinin en başarılı 2 teknik adamının futbolculuklarında şampiyonluk yaşamamaları ne kadar ilginç değil mi? Terim 16 yıllık futbol kariyerinde en fazla Türkiye Kupası'nı kaldırabilmiştir. Şanssızlığı Galatasaray taraftarlarının 14 yıllık hasretiyle özdeşleşmiş bir kariyere sahip olmasıdır.