CHARISTEAS KALEYE

Dünkü maçın ve 2004 Avrupa Şampiyonası'nın özeti 56. dakikadaki bir pozisyonda gizliydi. Angelos Charisteas, yani Yunanistan milli takımının en büyük gol umudu 56. dakikada gelişen bir İsveç atağında (bir kornerde ya da bir duran top dönüşünde değil, düpedüz organize bir atakta) kendi ceza sahasının sol tarafında kademeye girerken görüldü. Rehhagel 8 senedir bu takımın başında ve bu süre zarfında oyuncularla birlikteliği toplasanız 200 günü tutmaz. Buna rağmen oyuncuların tümüne böyle bir savunma bilinci yerleştirebilmesi büyük başarı. Ama bunun bir de riski var, gol yediğinizde döndürmesi zor oluyor çünkü işler kötü gittiğinde topu alıp imdada yetişecek oyuncu yok. En büyük yıldızınızın yıldız olma sebebi 4 sene önce biri çeyrek finalde biri finalde vurduğu 2 tane kafa, başka bir şey değil. Hoş İsveç de Yunanistan'a karşı çok üstünlük kurmamıştı ama 2006 Dünya Kupası'nda İsveç adına hiç bir şey yapmayan Zlatan İbrahimovic sonunda Bosnalılara ilk kez "keşke bizim takımımızda olsaydı" dedirtmiştir. Çok ilginç bir vuruş tekniğiyle enfes bir gol attı. Sonrasında da Türk milli takımı görmüşten hallice Nikopolidis sahneye çıktı ve mahalle maçlarını hatırlattı bize. 

Bu akşam sahaya ikinci kez çıkıyoruz. İş yerindeki İsviçreli kız arkadaşım "sen daha İsviçre'yi görmedin galiba, kazanmamız imkansız" dedi bugün. Ben de "Have you ever seen Tuncay Şanlı? What about Sabri Sarıoğlu?" diyecektim de "bizden kötü olamazsınız" demekle yetindim, biraz daha üstelese elimle 6 işareti yapıp ayağımla da basma hareketi yapacaktım tuttum kendimi. Kim kazanırsa totem yapmış olacak, bakalım. Anlayacağınız benim umudum yok. Ha kimin var ki, o kara cumartesiden sonra? Maç sonrası yazarız.