TÜRK SEYİRCİSİNİ YIKAN MAÇLAR 1/10: 1992-93 GALATASARAY-TRABZONSPOR

Bizi stadlara çeken bu oyunun bizi zaman zaman oraya gittiğimize lanet ettiren bazı maçlar var. Öyle ki zaman zaman hiçbir özelliği olmadığı zannedilen bir maçtaki kayıp o taraftara büyük bir yıkım bırakabiliyor. Böyle olduğu için de lig veya Avrupa Kupası maçı farketmiyor. Tabi bir insanın kendi hayal kırıklığını unutmama ihtimali diğer insanlarınkine göre daha olası. Bu yüzden de liste hafiften Galatasaray ağırlıklı olabilir söyleyeyim. Ama tamamı değil.


Listenin ilk sırasında güneşli bir Ekim günü var. O günü ömrüm boyunca unutmayacağım için Ali Sami Yen Stadı'nın üstünde yükselen güneşi unutmam mümkün değil. Galatasaray'la ilgili ilk büyük hayal kırıklıklarımdan birisidir bu maç. Bir çok kişinin olduğu gibi. Galatasaray 4 Ekim 1992 günü Türkiye 1. Futbol Ligi 1992-93 sezonunun 6. haftasında Ali Sami Yen Stadı'nda Trabzonspor'u konuk eder. Trabzon Hami, Abdullah, Ünal, Hamdi, Ogün,Soner gibi oyuncuları içeren tarihinin en iyi kadrolarından birisiyle Belçikalı George Leekens'in yönetiminde sahadadır. Biz de kapalı tribünün sol tarafına yakın bir bölgede. O günle ilgili iyi hatırladığım bir nokta da tribünlerde büyük bir Trabzonsporlu topluluğun varlığıdır. Maç başlar. O sene takımın başına geçen Karl Heinz-Feldkamp'ın büyük bir ivme kazandırdığı Galatasaray maça fırtına gibi girer. Bursaspor'dan transfer edilen Hakan Şükür adındaki uzun boylu genç forvet vurduğu 2 kafa ile Trabzon kalesini yoklar ama sonuca ulaşamaz. Derken dakikalar 23'ü gösterdiğinde Uğur Tütüneker Trabzon'lu B. Hamdi ile tartışır. Hakem Oğuz Sarvan Uğur'a sarı kart göstermeye hazırlanırken Uğur Sarvan'ın elindeki kartlara vurur (bilerek ya da bilmeyerek) ve kartlar yere saçılır. Sarvan hepsini toplar sonra da Uğur'a kırmızı kartı yapıştırır. Çok değil 2 dakika sonra bu sefer Tugay topu ayağında götürdüğü bir atakta bir anda kendisini arkadan kovalayan Trabzonspor'lu Turgut'a dirseği patlatır. Galatasaray 26. dakikada 9 kişi kalmıştır. Devre bitimine yakın kafasına bir tekme yiyen Erdal Keser ambulansla hastaneye götürülür ve onun yerine Kızılyıldız'dan gelen genç forvet (Kalli'nin hiçbir zaman tutmadığı ve Galatasaray'dan Gaziantep'e gönderdiği) Elvir Bolic oyuna girer.

Feldkamp 9 kişiye rağmen takımı defansa çekmez. Takım bastırdıkça bastırır, 74. dakikada 18 yaşındaki Okan Buruk'un ortaladığı topa Hakan Şükür vurur ve Galatasaray'ı 1-0 öne geçirir. Galatasaray kalan sürede kontrataklardan eli boş döner. Ne ilginçtir ki 9 kişi kaldığı bir maçta yediği gol 93. dakikada atağa çıktığı bir anda gelir. Çıkış tüneline yöneldiğimiz ve artık son düdüğü duyup otobüslere koşmayı beklediğimiz bir andır o. Staddaki herkes 9 kişinin yaratmak üzere olduğu mucizeyi beklemektedir. Numaralı tribünler önünde Hamdi Bolic'i faulle indirir, Sarvan (doğal olarak) devam der, Trabzonspor'un Polonyalı oyuncusu Cyzio herşeyi bitirir o dakikada. Maç boyunca yanımızda oturan ve tüm stad ona saldırırken sesini bile çıkarmayan 60'lı yaşlardaki amca Trabzon'un golünden sonra 30 saniye bile geçmeden maçı bitiren Oğuz Sarvan'ı dövmek için sahaya yönelmiştir. Akabinde arka sırada oturan ve yanında 2 çocuğu ile maça gelen bir başka taraftar 2 çocuğunu bir başka taraftara emanet edip, yabancı madde olarak kendini sahaya atmaya kalkışmıştır. Ali Sami Yen'in kapalısına oturup "niye böyle oldu ya" diye ağladığımı hatırlıyorum. Tüm stad takımı tribüne çağırıp alkışlar ama herkesin yüzündeki hüznü, yıkılmışlığı bugün bile unutmam mümkün değil. Bu maçla ilgili ilginç bir not, Feldkamp'ın maçın ertesi günü Tugay ve Uğur'u Oğuz Sarvan'dan özür dilemeye teşvik etmesidir.