TÜRK FUTBOLU'NUN EFSANE KADROLARI 7/10: TRABZONSPOR 1975-85

Türkiye haritasını elinize alıp şampiyon çıkaran illeri boyadığınızda sadece 2 tane renk elde ediyorsunuz. Birisi 3 takımıyla 51 sezonun 45 tanesinde şampiyonluğa ev sahipliği yapan 20 milyonu aşan nüfusu ile İstanbul. Diğeri de Karadeniz'de 400,000 nüfuslu bir sahil şehri Trabzon. Bu kentin sakinleri 1975-85 yıllları arasında geçene 10 yıl boyunca rüya gibi geçen bir zaman ve üçü üstüste olmak üzere 6 tane şampiyonluk yaşadılar. Bugün bir Anadolu takımının gerçekleştirmesinin giderek imkansızlaştığı şampiyonluk yarışında belki de Türk futbol tarihinin en parlak dönemini geçirdiler. Zira Trabzonspor bu 10 yıllık dönemde şampiyon olamadığı 3 sezonda da ligi ikinci bitirmişti. Yani 9 sene boyunca aldığı en kötü derece ikincilikti. Ahmet Suat Özyazıcı ve Özkan Sümer'in beraber yarattıkları mucize bugün hala benzersiz şekilde yerinde duruyor. Özyazıcı kazandığı 4 şampiyonlukla Fatih Terim'e beraber bu unvana sahip tek hoca halen.

Trabzonspor 1976-78 arasında iki sezon üstüste şampiyonluk aldığında kadroda Şenol, Turgay, Necati, Kadir, Bekir, Ali Yavuz, Hüseyin, Ali Kemal, Necmi Perekli, Ahmet, Güngör, Selahattin, Serdar, Mehmet, Cemil, Engin, Ünsal, Hüsnü, Eyüp, Tekin gibi futbolcular yer alırken bir sene ara verdikten sonra tekrar üstüste şampiyonluklar kazanan kadro Şenol Güneş, Turgay, Arif, Hüsnü, Mustafa Gedik, Yaşar, Güngör, Selahattin, Tuncay, Levent, Galip, Serdar Bali, İskender Günen, İsmail, Cemil, Ahmet Ceylan, Cengiz, Necati Özçağlayan ve Faruk'tan oluşuyordu. Bu 6 sene boyunca 8 futbolcunun takımda yer alması anlamına gelmekteydi ki bugün yeni sezon öncesi tam 22 oyuncu transfer ederek başarı arayan Trabzonspor'un formül konusunda ne kadar yanlış bir yolda olduğunun göstergesi bu aynı zamanda. Karadeniz fırtınasının o 6 sene boyunca koruduğu kadro yapısı futbolda istikrarın ne anlama geldiğinin çok net bir göstergesi.Bu arada 1977-78 sezonunun, yukarıda görülen bordo mavi çubuklu reklamsız formasının da favorilerimizden olduğunu belirtelim yeri gelmişken.

Trabzonspor son şampiyonluğunu bu rüya dönemin sonunda 1983-84 sezonunda kazandı. Turgut Özal'ın ekonomi politikasını uygulamaya koymasının meyvelerini vermeye başladığı ve küçük Amerika'ya dönmeye başlamamızın temellerinin atıldığı yılların Trabzonspor'un düşüşünün başlangıcına rastlaması bana sorarsanız tesadüf değildir. Zira o günden sonra paranın ve transferin güç dengelerini belirlediği yıllar Anadolu kulüplerine hiçbir zaman yaramamıştır ve aradaki uçurum giderek artmıştır. Dolayısıyla Göztepe, Eskişehirspor ve Trabzonspor istikrar (bu kelimenin altını çiziyorumki günümüz tek sezonluk çıkışlardan ayrılsın) örneklerini bir daha ne zaman görürüz bilemem. Trabzon ve doğal olarak Anadolu takımları 25 yıldır şampiyon olamıyorlar. Buna bir kez yaklaştılar. Yine bir başka efsane kadro ile. Onun dışında sadece Türkiye kupaları ile geçen ve 90'lı yılların başında orta çaplı Avrupa başarıları ile geçen bir 25 yıl. Bu sürede ne taraftarlar sahip çıktı Trabzonspora ne de yönetimler En ufak bir kötü sonuçta Avni Aker tribünlerinden protesto aldı borco mavililer. Yönetimler hatanın sürekli yanlış kadrolar olduğunu düşünüp sil baştan politikası ile Trabzonspor'u hep geriye götürdüler. Bundan 10 sene önce Trabzonspor'un ilk onbirini rahatlıkla sayabiliyordum bir Galatasaraylı olarak. Geçtiğimiz sene ancak 3 veya 4 oyuncu sayabilirdim. Çünkü 1 ene öncekilerin hala orada olup olmadığını bilmiyordum. Bu sene de sayamayacağım. Sebep aynı.

Efsane Kadrolar