BİR SONRAKİ HİKAYE BÖYLE BİTMEZ

"Başkan dahilin kaç ? Bizim arkadaşta fazladan bi bilet var.Bi tane de ordan ayarlarım diyo.Telefonunu veriyim bi konuş istersen"....Bilet olayını bi şekil hallettik.Ulaşım? Trenler tıklım tıkış. Deplasman otobüsünde yer yok. Otobüs firmalarına roket. Yoldaş hemen biletleri hallediyor sağolsun."Cumartesi 09.00'da Harem'de buluşuruz" cümlesinden ibaret olan telefon görüşmesi sonrası hatunla buluşma. Orda okuduğundan dolayı "Akıllı ol orası Eskişehir" diyerek takılıyor bana.

Yola çıkıyoruz. Yol çalışması (hatta dağ çalışması) imanımızı gevretiyo resmen. Hoplaya hoplaya gitmekten yorgun düşüyoruz. İETT otobüsleri ya da dolmuş hesabı değişik yerlerde durma delirtiyor bizleri. "Müsait bi yerde inebilir miyim?" nedir ya?..Nihayet Eskişehir. Football Factory'deki Billy Bright - Tommy Johnson ikilisi gibiyiz şehirde. Neden bilinmez hemen anlaşılıyor İstanbullu olduğumuz sanırım. Kasabaya gelen yabancılar gibi bakışlara maruz kalıyoruz bazı yerlerde. Biletleri ayarlayan kardeşimizle (Tribundergi Forumundan "deep floyd")
buluşuyoruz. Reis edasıyla veriyor biletlerimizi. "Karnınız aç mı arkadaşlar?" sorusuna tartışmasız "acıktık, susadık, çişimiz geldi" isyanıyla atlıyoruz hemen. Kral bir mekana götürüyorlar bizi. Dürümlerimizi bitiriyoruz. Ama bünye alkol istiyor anında."Söğütlüler Dayanışma ve Yardımlaşma Derneği"nde indiriyoruz biraları. Buradan selamlarımızı ve teşekkürlerimizi yollayalım kardeşlerimize...Şehirde Eskişehirli taraftarların yanında oldukça fazla sayıda Bursa formalı insan görüyoruz. Kardeş takım zannedersem. Fellowship of the six : 06-16-26…

























Stada doğru yol alıyoruz. Tanıdık simalar. Yine selamlaşma. İçerdeyiz. Tribünü görünce Spor Sergi günleri canlanıyor gözümüzde. Omuz omuzalarda titreyen tahta tribünleri hatırlıyoruz hemen. Zaten iki tezahürat sonra kırılma sesleri geliyor kulağa. Takım istekli başlıyor, tribün güzel. Derken gol...Ve yanan meşaleler. Seviyorum bu kokuyu ve görüntüyü. Tribün daha da güzelleşiyor. Ama fazla uzun sürmüyor. Yeniden öne geçiş. Rakipin eksik kalması, eksik rakipten anlamsız gol yeme. Aklımız almıyor.

Arkadaş : "alırız"
Ben : "böyle biter abi ya"
Arkadaş : "alırız"
Ben : "böyle biter abi ya"
Arkadaş : "alırız"
Ben : "böyle biter abi ya"

.
.
.
.
.

Yüklendiğimiz her tezahürat sonrası mütemadiyen bu muhabbet yaşanıyor. Ve maç harbiden de böyle bitiyor.

Maç bitiminde Eskişehirlerle sürtüşme yaşanıyor. Pet şişeler, bozuk paralar, anlam veremediğim musluk parçası.Bir kişinin kaşı yarılıyor gördüğüm kadarıyla. Koltuk kırma operasyonu yaşanıyor kısa bir süre. Yarım saat bekletildikten sonra treni beklemek yerine otobüse karar veriyoruz. İstikamet otogar. Tramvaydayız. Sürekli tekrarlanan Eskişehirlilerin yorumları eşliğinde. "Top çok değil...bi top boyu geçti çizgiyi abi" , "Arsenal inşallah sallar 6-7 tane" , "Burdan 18 numaraya binip gidelim"...Bileti alıyoruz. İki saat var daha. Gelmişken bi anı olayına girelim diyoruz. Salih abinin dükkandan "eskişehir taşı" ndan yapılma tesbih alıyoruz. Otobüste kafayı vurduğumuz gibi gözü Kozyatağı'nda açıyoruz.

Yorgunuz. Skordan dolayı mutsuzuz. Ama daha bir çok seviyoruz. Manyak mıyız bilmem...Kötü anında daha bir çok seviyoruz işte napalım...

by Barad-dur