SAVUNMA CAHİLLİ

"Derbi" adı üstünde. Bu kelime kullanılınca bu 2 takımın form durumu, futbolcularının kalitesi, ligdeki durumları, tarihi, Avrupa'daki gidişleri hepsini bir kenara bırakacaksınız. Her derbi kendi içinde diğerinden bağımsız olarak incelenmesi gereken bir maç. Şili'de ki Colo Colo taraftarı ve futbolcusu için Cobreloa maçı asla Universidad de Chile maçı kadar önemli olamaz. Zira Cobreloa, Calama kentinin takımıdır, oraya senede 1 kez gidecektir. Ama U.de Chile Santiago takımıdır kendisi gibi. İşte, markette, mahallede mutlaka birisine rastlayacaktır o takımı tutan. Galatasaray'lı olarak kaybettiğimizde takımımızın mağlup olmasına üzüldüğümüz kadar ertesi gün "Fenerbahçe'li dostların takılmalarıyla mı uğraşacağız" şimdi diye düşünmez miyiz? Derbi taraftar kültürünün, o ülkedeki futbolun tadı tuzu olmazsa olmazı ve futbolu hala futbolun ruhunun içinde tutan şeylerden biri belki de en önemlisi ve Merseyside da bunların en başında geleni.

Bizim moda deyimimizdir ya "böyle golleri yiyen takım dünyada kalmadı" diye. 87. dakikada Liverpool'ın yediği gol öyle bir gol işte. Tim Cahill ceza sahası içinde Reina'nın dibinde dikiliyor, yanında Martin Skrtel var ama onu tutayım mı tutmayayım mı diye kararsız. Zira bir de kendisi orada durursa Reina'nın görüş açısı iyice yok olacak. Uzakta durmayı tercih ediyor. Zaten Cahill'in önünde de Sami Hyypia Joleon Lescott'u kontrol ediyor. Ancak Avustralyalı tam frikik atılacakken Eric Cartman'ın ortama sinsice süzülmesi gibi Hyppia ve Lescott'un önüne geçiyor süratle, tabi o aralıktan sadece bir adam geçeceğinden Skrtel olayı anladığında top Reina'nın ağlarında oluyor çoktan. Maçı Setanta Sports'dan sunan bizim emektar John Motson karşılaşma boyunca Everton'ın her duran topunda "bu takım ligin duran toptan en çok gol atan takımı" diyip durdu. 87'de en sonunda golü attırdı. Anadolu çocuğu felsefesi ile konuşursak Everton puanı sonuna kadar haketmişti zaten. Defans hattı müthiş oynadı Everton'da. Keane, Torres ve Kuyt kendilerine atılan her uzun topta tepelerinde bir Everton'lı buldular ve maviler ilk toplara müdahalede inanılmaz bir konsantrasyonla oynadılar. Bu kilidi Gerrard gibi bir oyuncunu açabilirdi zaten. Golden 30 saniye önce Everton rakip kalede Anichebe'nin buldozer misali taşıdığı topla gole yaklaşmıştı. David Moyes'in bu maçtaki profilini 2008 UEFA finalinde Dick Advocaat'ın profiline çok benzettim. O maçta da Advocaat maça tam konsantre onbirini durum 91. dakikada 2-0 olana kadar korumuş ve 90 dakika boyunca hiç oyuncu değiştirmemişti. Moyes de belki de bu derece görevini yerine getiren takımdan bir tek dişli ayırmak istemedi ve karşılaşmayı başladığı onbirle bitirdi. Hoş ben durum 1-0 olduğunda en az 2 değişiklik yapardım ya onun yerinde olsam, tercih meselesi. Momentumu bozmamayı tercih etti Moyes ve kupa maçı için hafif bir korku bıraktı Anfield'da. Zira Liverpool biliyor ki hafta sonu aynı skoru alırsa Goodison Park'a gitmek var. Tabi Rafael Benitez'in hücum yapmaya çok da istekli olmayan Everton'a karşı önce 23 dakika kala Robbie Keane'i sonra da Fernando Torres'i kenara alıp 2 tane son vuruşçu olmayan oyuncuyu sahaya sürmesi ve takımı acaip derecede "striker"sız bırakması da önemli. Kupa maçı çok daha zevkli olacaktır. Son notum da Tim Cahill için. Birbirine yakın özellikli oyunculardan kurulu bu takımın üzerindeki sos gibi Avustralyalı. Mikel Arteta ile birlikte Premier Lig'in en "underrated" oyuncuları olmayı sürdürüyorlar. Ertem Şener deyimiyle "çölde bir vaha".