TAKIMININ PEŞİNDE-3

Sabah olabildiğince geç kalkıyorum maça kadar çok beklememek için. Kahvaltı edip Alsancak'a gidiyorum. Arkadaşlarla biraz vakit geçiriyoruz. Maçta görüşmek üzere ayrılıp babamın yanına gidiyorum. Futbol oynarken bacağını sakatlayan kardeş de fizyoterapiden çıkmış. "Bu maç kaçmaz ben de geleceğim" diyor.Onu da alıp Atatürk Stadı'na doğru yola çıkıyoruz. Altaylı taraftarların olduğu kısımda park etmek yasak olduğu için Karşıyakalıların toplandığı kısımdaki otoparka giriyoruz. Karşıyakalıların arasından geçerek katetmemiz gereken yaklaşık 500 metrelik bir mesafe var. Yolu konuşmadan yürüyoruz. Belli bir kısımdan sonra Karşıyaklılardan "hop hemşerim ters tarafa gidiyorsunuz.Orası rakip takımın.Lan? Koş koş" gibi bağırtılar duyar mıyız acaba diyorum. Gecenin karanlığında farkına varmıyorlar.

Stada girdiğimde gördüğüm manzara beni şaşırtmıyor. Kapalı tribünün yarısından fazlasını doldurmuş Karşıyakalılar, az sayıdaki Altay taraftarını 1,2,3..,10 şeklinde bağırarak saymaya çalışıyorlar. Altaylılar da Karşıyaka Çarşısı hakkında fikirlerini beyan ediyorlar. İki takımın ısınması sırasında KSK tribünleri stadı yıkarken Altaylılar kendi halinde maça ısınıyor.

Maç başlamadan önce kendime söz veriyorum çok heyecanlanmamak için. Çünkü Atatürk Stadı'nda son izlediğim Altay-Galatasaray maçında yediğim künefelerin kalp damarlarıma verdiği tahribi son raddesine kadar hissetmiştim.

Maçın ilk yarısında Altay tutuk bir oyun sergiliyor.Karşıyaka daha etkin gözüküyor ve net bir gol pozisyonunu yukarıda bahsettiğim Altay-Gs maçının kahramanı kaleci Gökhan kurtarıyor.Yeni teknik direktörümüz Altay ruhu yaratmak adına sahada hiç bir varlık göstermeyen fakat su götürmeyecek derecede Altaylı olan futbolcuları inatla kenarı almıyor.

Devre arasında staddan bahsetmek içimden gelmiyor. Çünkü gerçekten futbol zevkini katleden bir stadyum. 1971'de İzmir'de düzenlenen Akdeniz Olimpiyat Oyunları için inşa edilen stad resmi olarak 60.000 kişilik.Tribünlerle sahanın arasında koşu pistine ek olarak geniş bir çimenlik de mevcut.Vakti zamanında(1981) bu stadda oynanan bir Karşıyaka-Göztepe maçı biletli 60.000 seyirci ile ikinci lig rekoru kırmıştır. -Biletsizlerle beraber bu sayı 80-85 bin arasıdır-.

Böylesine bir rekoru kıran taraftarlardan bahsetmemek olmaz. Karşıyakalılar kendilerini İzmirli olarak görmezler.Yazabildikleri her yere 35 1/2 yazarlar ve söyleyebildikleri her yerde İzmirli değil Karşıyakalı olduklarını belirtirler. Göztepeliler ise 'Tam 35' cidirler.Gerek çok sayıda ve ateşli taraftara sahip olmaları gerekse yıllarca ikinci ligde aynı grupta mücadele etmiş olmaları sebebiyle bu iki takımın taraftarları birbirleriyle kanlı bıçaklıdır.

Altay taraftarı ise yaklaşık 7-8 sene önceye kadar Göztepelilerle dosttu.Ancak Joe onese Ateşdağlı'nın da daha önce belirttiği gibi tribün dengeleri dinamik ve değişken.Bu dostluğun bozuluşu da içinde Göztepeli olan kuzenimin de bulunduğu bir grubun Alsancak'ta dolaşırken canları sıkılınca destek olmak için Altay maçına gelmesiyle başlıyor. Bu arada belirteyim onlar stada girdiklerine Altay 2-0 mağlup ve çok kötü top oynuyor. Kapalı tribüne sosyete tabir edilen tarafından giren Göztepeliler bağırmaya başlayınca yaşlı amcalardan "Ne bağırıyorsunuz oğlum.Buna da kafa diyorlar. Şişti kazan gibi oldu." azarını işitince fanatiklerin tarafına doğru yol alıyorlar. Ancak onların da hiç keyfi yok. "Hadisenize bağırın biraz.Takım gaza gelsin." diyen Göztepelilere "Siz önce kendi takımınızı gaza getirin abi. 15 yıldır bir kere olsun birinci lige çıkamadınız." cevabını veriyorlar.Bu hırsla staddan çıkan Göztepeliler 3 gün sonraki kupa maçında Sakaryaspor tarafına giriyor ve atkı açıyor. Altay taraftarı da küfürlü kelime sayısı/ toplam kelime sayısı altın oranı veren bir tezahürat yapıyorlar ve iki takımın taraftarı arasındaki bağ kopuyor. Daha sonra düşmanımın düşmanı dostumdur felsefesi ile Altay ile Ksk taraftarı yakınlaşıyor fakat o da aynı ligde puan mücadelesi vermeleri sebebi ile uzun soluklu olmuyor.

Ben "bunları en güzel nasıl yazıya dökerim"i düşünürken ikinci yarı başlıyor.Bu sefer gol kaçırma sırası Altay'da. Brezilyalısı ile iki çok net gol kaçıran Altay, Karşıyaka'nın ataklarından birinde pozisyonu direk sayesinde savuşturuyor. Maçın son dakikaları Karşıyakalı oyuncuların sıkça sakatlanıp yere düşmeleri nedeniyle pek oynanamıyor. Son atakta boş kaleye bir gol daha kaçıran Altay deplasmandan bir puan almanın sevinciyle evine dönerken ben de yazdığım üçüncü maçın da berabere bitmesine şaşırarak evin yolunu tutuyorum.




















by Sercan Akan