ABOUT LAST NIGHT

Bir Galatasaray'lı için düşüncelerini kelimelere dökmek zor dün akşamı anlatırken. Şöyle diyeyim, markete gitmek için evden çıkıyorum, alışverişi fazla uzatmadan yapıyorum, eve döndüğümde saate bakıyorum 45-50 dakika geçmiş oluyor. Bundan çok daha kısa sürede futbol dünya üzerinde milyonlarca insanın bütün vücut kimyasını değiştiriyor. Dün 22:35 sıralarında Galatasaraylılar Baros ikinci golü attığında dünyanın en mutlu insanlarıydı. Sadece 40 dakika sonra yer yarılsa da içine girsem diye ekrana boş boş bakıyorlardı tahminim. Futbol böyle bir oyun. Şahsen maçtan sonraki ilk 5 dakika hakikaten içime oturduğunu itiraf edeyim. Bunun maçı 2-0'dan vermekle, ya da "3-0 kaybetseydik bu kadar üzülmezdim" lafı ile alakası yok, 3-0 kaybetsek niye üzülmeyeyim yine üzülürdüm. Üzüntüm 2000 yılı kadar iyi bir takım olmamasına rağmen, turnuvadaki takımların durumuna baktığımda cidden kupa alma şansımızın olduğu bir uluslararası turnuvayı elden kaçırmaktı. Geri kalan takımlardan en şöhretlisi Manchester City dün akşam Danimarka'dan penaltılarla kurtulabildi, hem de bütün bir 120 dakika mahkum oynadığı bir maç sonucu. Dolayısıyla üzülmemek mümkün değil. Ama bazı şeyleri toparlamak lazım.

İlk olarak insanların maç sonrası oldukça yazdırgadığım bir psikolojiye girmesine şaşırmış durumdayım. Şöyle diyorlar "Baros, Kewell ve Arda kalsın gerisi nereye giderse gitsin, "Baros Kewell kalsın, Arda Avrupa'ya gitsin kurtarsın kendini gerisi temizlensin", "Bülent sene sonu istifayı versin". Bu adamların aynısı 2 saat önce "yürüyoruz Kadıköy", "Büyük Kaptan bizi finale götür", "Tur atlarsak ne pahasına olursa olsun Arda elde tutulsun, bayrak futbolcumuz olsun, yeni bir Maldini olsun". Şimdi bir kere bu mantık 2 açıdan güdük. Birincisi maçtan 2 saat önceki düşüncelerin bir 40 dakikaya bakarak Mersin'e giderken tersine gitmeye başlaması. Bu Türk insanının karakteri, ortamız yok bizim, ya herro ya merro, ya zirveye koyuyoruz ya uçurumun dibine. 2 saat önce "bayrak futbolcu" olsun denilen Arda'ya "Avrupa'ya git kurtar kendini" diyen adamın tek dayanağı 40 dakikalık bir maç. Birkaç maçı geçtim 40 dakika bir taraftarın görüşünü değiştirmeye yeterli olmalı mıdır? Bu adamın düşüncelerinin tutarlılığına ne kadar değer verebiliriz ki? Madem hepsini kovacak kadar kötü bür takım vardı ortada, bu adamlarla nasıl kupayı alma hayali kuruyordunuz? Bu geçmişte yaptığımız bir dolu, meşhur "tesadüf" kavgasına da ihanet değil midir? "Yıllarca 2000 başarısı tesadüf değil" dedik (ki değil), şimdi tamamı formayı çıkarması gereken bir takımla kupa almayı yani resmen bir tesadüfü gerçekleştirmeyi üşünüyoruz. Ne iştir bu? İkinci güdük yan ise zaten sahada bunu söyletecek bir oyun olmaması. Baros ve Kewell gol attı, Arda da bu camianın en büyük yeteneği diye bütün diğer oyuncuları sildik. Serkan Kurtuluş dün Pitoipa'yı birkaç pozisyonda kaçırması dışında kötü mü oynadı? Ayhan Akman dün kötü müydü? Barış Özbek dün kötü müydü? Bu çocuklar canlarını dişlerine takarak oynadılar. Barış orta sahada her Hamburg atağında karşılarındaydı, Serkan Kurtuluş tek bir bireysel hata yapmadı. Ayhan'ın da kötü oynadığını düşünmüyorum. Zaten diğer oyuncular da, Hasan Şaş dahil, artık dün akşamdan sonra ismini bile anmak istemediği 10 numarayı giyen ve biraz sonra değineceğim 2 adamı" bir kenara ayırırsak ellerinden geleni yaptılar. De Sanctis'in gollerde hata yaptığını düşünmüyorum. İlk golde olduğunu düşünüyordum ama sonradan izledim, bu gol ölü noktaya giden, yenilecek bir gol. Yenilecek golü kurtaran kaleci maç kurtaran kalecidir zaten. Baştan beri aynı fikirdeyim, De Sanctis yenilecek golleri yemeyen, maç kurtaran bir kaleci değil sadece iyi bir kaleci. O gollerin hepsi ortalama bir kaleci tarafından yenirdi. O da yedi zaten, o yüzden ona özel bir protestoda bulunmayı yersiz görüyorum.

Maçı ilk yarısında Galatasaray neredeyse istediğini tam olarak sahaya yansıttı. Bundan daha verimli bir oyun olamazdı. 10 kişi oynadık tüm bir devreyi (meşhur Brezilyalımızdan mütevellit) ve buna rağmen maçın başında Olic'in vurduğu kafa dışında tek bir pozisyon vermedik, Kewell ve Hakan Balta'nın ve onlara katılan 2 kenar adamının oyun kurma sırasında ayağa yaptıkları pasların önemi büyüktü ki Galatasaray defansı bir maçta ilk kez ayağında bu kadar oynadı topla, pas hatası yapmadı ve üstelik yine ayağa topla çıkılan bir akında golü de buldu. 49. dakikada ise ipi çekmiş gibiydik. Olmadı. Guerrero'nun pozisyonu topun bir türlü bizde kalmak istemediği bir akının sonunda çekilen bir şutla geldi. Sonrada konsantrasyon kalmadı zaten. Kewell ve Hakan Balta'nın beraber oynamamış olmaları o dakikadan sonra ortaya çıktı işte. 3 dakika sonra gelen Guerrero golü bunun sonucu. Bir dolu yerleşim hatası ve yerinde olmayan müdahaleler. 90. dakikadaki üçüncü gole kadar da zaten bu dağılmanın ve bağlantının tamamen bozulmasının getirdiği bir dolu problem yaşandı ki maç çok daha erken bitebilirdi. Bunu Hamburg'da sahanın en iyisi olan adam 22 yaşındaki Burkina Faso'lu Jonathan Pitroipa yaptığı driblinglerle çok iyi kullandı. Ancak son yarım saatte yapılan tüm atakların yan orta ile kurulması ve bunların tümünün ön direkteki savunma oyuncusunun, genelde de Marcell Jansen'ın kafasına bitmesinin de etkisiyle veda ettik turnuvaya. O dakikada Bülent Korkmaz'ın çok içindeki yüz ifadesini atlatıp oyuncularına yan top yerine defansın arasına, göbekten yapılacak verkaçların daha verimli olacağını söylemesi gerekiyordu, hem de 2. golü böyle bir akınla bulmuşken. Ama kariyeri boyunca, takım son dakikalarda geriye düştüğünde geriden top şişirerek çare arayan bir adamın bunu o nda düşünmesini beklemek de çok iyimserlik olabilir. Korkmaz'ın bildiği, öğrendiği yol buydu, skor sıkışınca topu havaya kaldırmak. Olmadı işte, umarım kariyerinin başında bu maçtan bir ders almıştır.

Hasan Şaş'a geleyim. Evet fazla kiloları göze çarptı, evet neredeyse tüm topları kötü kullandı ama dünya üzerinde 1 senelik sakatlıktan çıkmış ve ilk kez bu kadar uzun süre alan bir adamı, hem de bu takımda 1o yıla yakın süredir top koştururken protesto etmek o tribünlerin bir ayıbıdır. Günah keçisinin birebir tanımı oldu Hasan. Stoper sıkıntısı, sakatlıklar, oyuncu-hoca çekişmesi, yenilen goller ve bir dolu şeyle zerre ilgisi olmamasına rağmen gelip sahaya çıktı ve 90 dakika sonucu tüm tribünlerin onu protesto ediyordu. Maç sonunda ona tekrar sevgi gösterisi yapma çabası zaten yukarıda belirttiğimiz Türk seyircisinin tutarsız yaklaşımının bir sonucu. Bu sefer 2 saat bile geçmedi, sadece 3 dakika. Tarihinde kupa sayısı açısından ve kupaların değeri açısından ülkenin en tepesinde yer alan takımının taraftarının bu derece tutarsız ve sağduyudan uzak olmaya hakkı yok. Şunu hatırlatayım kendilerine. Transfer dönemi bitti, gelecek sene Avrupa vizesi almak için kalan maçları bu oyuncular oynayacaklar. "Hepsini sezon sonu gönderin" diye çığırtan adamın da zaten şampiyon olunması halinde "kadromuz çok iyi, bir kaç takviye ile gruptan çıkarız" yoluna gireceğini de biliyorum tabi.

Sona bıraktım meşhur 10 numaramızı. Bu dakikadan sonra ona maaş vermeyi bile gereksiz buluyorum o kadar söyleyeyim. Onun hakkında verilen disiplin cezası ve Bülent Korkmaz'ın Hamburg maçında oyundan almasının doğru olduğunu düşünüyordum. Ancak dün akşam hatalı olduğunu düşünüyorum. Zira Korkmaz'ın Brezilyalıyı daha beşinci dakikada kulübeye çekmesi gerekirdi, çünkü sahada "ben bu maçta bilerek oynamayacağım" diye bas bağıran bir adam vardı. Maç boyu bütün mücadelelerden kaçtı bilerek ve isteyerek, dikkat ettim, onu izledim bir tek bazı pozisyonlarda, gözünün önünde defansın arası bomboş dururken kaçmadı oralara, korner bayraklarının dibine gitti hep top istemeye, kendisine atılan her topta topa gitmek yerine rakibine şarj yapmaya çalıştı ve kendini yere bıraktı ardından da, zaten faul falan da beklemiyordu, tribünlere "ben düşürüldüm bakın çabalıyorum" imajını vermeye çalıştı. 65. dakikada da yine ve yine sahada kalan 11 arkadaşı skoru çevirmeye çalışırken, kalan 25 dakikayı ve takımının kaderini izlemek yerine soyunma odasına kaçtı gitti. Bir pozisyon var, acı içinde izledim. Arda topla defans arasına girdi, Lincoln'e baktı, Lincoln taç çizgisi kenarında dikiliyor hiçbir hareket yapmıyordu, defansın arasına kendisi girdi, topu ortaladı, top defansın kafasından havalandı, Lincoln'ün bulunduğu taç çizgisine geldi, Hamburg'lu bir oyuncu topu onun burnunun dibinden aldı, Lincoln hala dikiliyordu orada, ortayı yapmış Arda geriden gelip o adama pres yapmaya çalıştı, Lincoln hala orda duruyordu. Onun yaptığı bu ihaneti hiçbir zaman unutmayacağım. Geçen hafta yaşanılan hadiseye rağmen tribünler onu maç öncesi çağırdı. Farzedin ki bütün bu süreçte Bülent Korkmaz hatalıydı, futbolcu ahlakı, görev bilinci olan bir adam dün akşam sahaya çıkıp görevini yerine getirirdi. Üstelik dediğim gibi onu buna teşvik edecek 30.000 kişilik bir güruh vardı arkasında, hatta o güne kadar onu hep desteklemiş bir grup. Yapmadı, kişisel kaprisi uğruna tüm bir takımı sabote etmeyi seçti, sonra da çekti gitti.

İnsanların Bülent Korkmaz'ı bu konuda "kaprisli" olarak değerlendirmesini aklım almıyor ve okuduklarıma inanamıyorum. Bülent Lincoln'ü oyundan alırken hatalı. Peki. Bülent Lincoln'ü yedek bekletirken hatalı. Ona da peki. Bülent Lincoln'ü ilk onbirde sahaya sürerken de hatalı. E hadi ona da peki. Sorabilir miyim, Lincoln ne zaman hatalı olacak? Topu kendi kalesinin önünde alıp De Sanctis'e şut atarken mi? Hoş o zaman da "oyuncunun psikolojisini bozarsanız böyle olur" diyecek kişiler çıkacaktır. Okuyorum bazı arkadaşlar oyuncu yönetiminden ve sürekli Hagi-Terim ilişkisinden bahsediyorlar. Ya Hagi'yi hiç izlemediler ya hiç sakal uzatmadılar. Hagi iyi bir profesyoneldi. Oyundan çıkarken teknik direktöre bozuk attıktan sonra soyunma odasına kaçmıyordu, Hagi hiçbir antrenmanı aksatmadı hayatında, Lucescu onu bir Avrupa Kupası maçında oyundan aldıktan sonra gidip elini sıkmadı ama kulübeye oturdu, ertesi maçta sahaya çıktığında elleri belinde kaçak dövüşmedi, yine forması için mücadele etti, yine taraftarlarını mutlu etmek için oynadı. O yüzden şu andaki hadiseye örnek vereceğiniz adamın karakter olarak Brezilyalıyla eşleşmesi gerekiyor. Ben kusura bakmayın, bu forma altında kendi keyfi için bir Avrupa maçında bilerek ve isteyerek sahada gezinen bir adamı hiç görmedim. Böyle bir adamı bulun gelin, ondan sonra meşhur "oyuncu yönetimi" hakkında konuşuruz. Alex Ferguson'un Eric Cantona futbolu bırakmak üzereyken ona yaptığı bir oyuncu yönetimidir, üstelik burada Cantona bir taraftara uçan tekme atmıştır. Adama ceza vermeyen merci kalmamışken Cantona çıkıp ilk maçında Arsenal'e karşı maç çevirmiştir. "Kulübüm bana ceza verdi, FA beni aforoz etti, kamu hizmeti yaptım" diye eli belinde dolaşmamıştır sahada. Oyuncu yönetimi denen şeyin olması için nasıl teknik direktörün yaklaşımı önemliyse, sahadaki oyuncunun da buna istekli olması lazımdır. Yoksa tavır koyulacak yer UEFA Kupası çeyrek finale yükselme maçı değildir. Yukarıda anlattığımız tüm şeyleri çöpe atsanız dahi 65. dakikada, ikinci kez, takım sahada zor durumdayken koşarak soyunma odasını kaçmasını bana açıklayacak tek bir adam yoktur bu dünyada. Lincoln çok yetenekli olabilir, çok iyi bir futbolcu olabilir, ama alem-i cihan olsa da spor ahlakına sahip bir adam olmadığını artık dün gece perçinleyerek kanıtlamıştır. Tabi, son tahlilde başa dönüyorum, dün hata onun bu tavrının alenen belli olduğu maçın başında oyundan almayan Bülent Korkmaz'a da eleştiri yapmak gerekiyor.

Uzun süreden sonra Nisan ayını görmeye bu kadar yaklaştı Galatasaray. 2002 yılı çeyrek final eşiğinden beri en iyi Avrupa performansı olduğunu unutmamak lazım. Yapılacak şey hatalardan ders almak ve üzerine tuğla koyarak devam etmek. Avrupa başarılarının sil baştan takımlarla gelmesinin tek yolu cebinizde devasa bir güç olması. Zenit'in yaptığı gibi, CSKA'nın bir kaç sene öncey aptığı gibi. Eğer bu yoksa istikrara güveneceksiniz. Villarreal'in yaptığı gibi, Galatasaray'ın 1996-2000 arası yaptığı gibi. Korkmaz umarım bu hatalardan ders almıştır, futbolculuk kariyerinde Avrupa arenasına çıktığında 20 yaşındaydı ve hatalarından ders aldığı için bu kulübün efsanesi oldu. Teknik direktör olarak da ders alması gerekiyor. Taraftar da ders alacak tabi. Tutarlı olmayı öğrenecek, sağduyulu olmayı öğrenecek. Bülent Korkmaz Galatasaray için Paolo Maldini demek. Kaç tane Milan taraftarı Maldini için takımının başında aldığı ilk yenilgiden sonra (ne yaparsa yapsın) "sezon sonu çeksin gitsin" der acaba. Bu soruyu kendinize sormanızı ve biraz düşünmenizi rica ediyorum.