HADDİNİ BİLEN TAKIMIN ZAFERİ

Dakika 57. Hakan Balta golü atıyor, kendi sahasına dönüyor, yerini alıyor, kenara bakıyor, suratında hoşnutsuz bir ifade "hadi beee" ifadesi. Spiker Melih Şendil anons edince öğreniyoruz sebebini. Arda oyundan çıkıyor, Kewell yerine giriyor. Rijkaard'ın dün teknik adamlık adına yaptığı en müspet hareketi saha içindeki Galatasaray'lı futbolcular böyle yorumluyorlar. Kötü bir değişiklik olarak. En azından golü atan Hakan, Arda'nın çıktığına üzülüyor. Galatasaray'ın özellikle son 2 ayda giderek artan probleminin o kadar güzel bir fotoğrafıydı ki o an. Takımdaki futbolcuların ne derece Arda'ya bağımlı, onun yeteneklerine bel bağladığının göstergesi. Messi'nin Arjantin milli takımında yaşadığı problemin aynısı. Bu anlık bir tespitti biz maçın başına dönelim.

Uğur Meleke'nin hafta içi bir derbi analiz yazısı vardı. Daum'un bu maçta da, bu sezon genelde yaptığı gibi öne geçip onu korumak üzerine bir taktikle oynayabileceğini söylüyordu. Öyle yaptı Alman hoca. Maçın başında, geçmişten gelen psikolojik destekle de saldırdı. Atılan golde top Wederson tarafından ortaya kesildiğinde Roberto Carlos ofsayt pozisyonunda, hatalı bir hakem kararı ama bizim işimiz o değil. Daum'un taktiği daha maçın başında tutunca da sonra planın ikinci aşaması girdi devreye. Galatasaray'ın hücum hattındaki 4 adamını birbirinden uzaklaştırmak. Nonda, Elano, Arda ve Keita ilk yarı boyunca birbirlerine 20 metrelik uzaklıkta oynadılar. Topu aldıklarında en yakın arkadaşlarını görmek için kafalarını kaldırdıklarında sadece sarı lacivert renkleri gördüler. Markajı sevmeyen 4 adam böylece birbirinden giderek uzaklaştı. Arda bundan en fazla nasibini alan adam oldu, zira topu her aldığında taç çizgisine sıkışmıştı ve başında en az iki FB'li oyuncu vardı, o da dakikalar ilerledikçe kaleden uzaklaştı. 40 dakikalar civarı top ayağına geldiğinde orta saha çizgisi etrafında dolaşıyordu. O dakikadan sonra bir şey ortaya çıktı Kewell, Baros, Elano, Nonda, Arda, Keita farketmez...Galatasaray markajı sevmeyen ve durarak oynayan bu adamlarla bir şey yapamayacaktı. Zira elinde Torres'in arkasında motor gibi çalışan Dirk Kuijt ve Benayoun yoktu. Yukarıda söylediğimiz gibi Messi'nin Arjantin milli takımında hep düştüğü, Barcelona ile de geçtiğimiz yılki Chelsea maçlarında düştüğü durumun aynısıydı. Milli takımda bunun sonucu başarısızlık oluyor aynen Galatasaray'da olduğu gibi. Barcelona'da olmuyor çünkü arkasında Xavi ve Iniesta gibi iki adam oynuyor. Sıra orada zaten.

Bu savunma iyi yapılıyorsa elinizdeki şanslar uzak şutlar ve duran toplardır, nitekim Galatasaray'ın tek golü bir kornerden geldi hatırlatalım, bunun dışındaki tek pozisyon maçın son bölümündeki Aydın'ın pozisyonu. Mustafa Sarp'ın ağırlığını koyduğu pozisyon. Zaten bu taktiği delmek için muhtemel çözümlerden birisi de budur, kitlenmiş hücum oyuncularına destek verecek orta saha oyuncuları. Ancak Ayhan ve Mustafa Sarp kendi defans adamlarının çıkaramadığı topları alıp ileriye götürme işiyle o kadar meşguldüler ki hücuma destek olamadılar. Ayhan oyunun iki yönünde de çok kötüydü. Kariyerinin en çok pas hatasını yaptığı maçı oynamış olabilir. Fenerbahçe'nin ise yarım forvetle oynadığı oyunu tebrik etmek gerekir. Tribünlerde "Herkes Haddini Bilecek" pankartı açan taraftarın takımı haddini bilen taraftı sahada. Galatasaray'la açık alanda çarpışmayı değil, alanını daraltarak ve onu bozarak oynamayı tercih ettiler. Colin kazım hayati pozisyonda olduğu bu taktikte bana göre müthiş oynadı. Servet ve Gökhan'ı kâh faul yaparak kâh nizami şarjlarla, kâh boş koşularla inanılmaz yordu. Coca Cola Kid diye boşuna demiyorlar. Derbinin tüm dünyada izlendiğini biliyordu, vitrindeki Coca Cola gibi davrandı o da, iyi pazarladı kendini. Emre ve Baroni Ayhan ve Mustafa Sarp'ın yüzünü rakip kaleye dönmesini ellerinden geldiğince engellediler. Şöyle bir kozları var ellerinde. Bu taktik aynı zamanda çok geçerli bir deplasman taktiğidir. Rövanş maçında da Galatasaray'ı durduracak taktiği biliyorlar.

Galatasaray'ın çözmesi gereken sorunlar aynı. Defans hattının ve orta saha oyuncularının ileri uçtaki dörtlüye pas aktaramamaları, kanattaki ikilinin taç çizgisine itildiği maçlardaki hücum fakirliği ve ileri uçtaki oyuncunun bu durumun sonucunda silikleşmesi. Bir de buna son 1 aydır Leo Franco hadisesi eklenmiş durumda. Giderek saatli bir bombaya dönüşüyor Arjantin'li. Öndeki defans adamlarının güvenini kaybederse (ki o güvenin hafiften sarsıldığını düşünüyorum) sezonun sonunu zor getirirler. Henüz Galatasaray'a kazandırdığı bir puanı yok, bununla ilgili verdiği umut da yok.

Pozisyonlar hakkında uzun uzun konuşmak mümkün ama sahada Daum'un Rijkaard'ı mat ettiği çok açıktı bu yüzden konuşmak çok şeyi değiştirmeyecek. Fenerbahçe'nin ilk golünde ince bir ofsayt olduğu, penaltı pozisyonunun da biraz ağır olduğunu iddia etmek mümkün ama pozisyon üretemeyen bir takım karşısında, attığı goller dışında 2-3 çok net pozisyon bulan bir takımın galibiyetini bunlara bağlamak yersiz olacaktır.

Rüya takım; zevksiz, etileyici olmayan futbol oynayan takımın 5 puan gerisinde. Futbol böyle, renkli olan değil efektif oynayan kazanıyor. 1982 ve 1990 Brezilyasının değil, 1998 Fransası ve 2008 İspanyasının zamanı. Alışmak lazım.