AŞMIŞ BİR UZAKDOĞU SOUNDTRACK USTASI: YEONG-WOOK JO

Stanley Kubrick filmlerinde genelde klasik müziklere başvurur. Onun o her daim, diken üstünde tutan, hem ağır tempolu hem de vurucu olan filmleri için biçilmiş kaftandır. 2001: Space Oddysey ve The Clockwork Orange, Kubrick'in bu alışkanlığının zirveye çıktığı anlardır. 2001'in uzayda geçen ilk sahnelerinde kullandığı Johann Strauss'un An der schönen blauen Donau ve 2001 deyince akla gelen ilk şeylerden olan Richard Strauss'un Also Sprach Zarathustra besteleri artık filmle özdeşleşmiştir. The Clockwork Orange da bir Ludwig Van Beethoven şölenidir. Araya Gioachino Rossini'den La Gazza Ladra ve yıllar yılı saksafon ve bilumum enstrümanın eşlik ettiği sevişme sahnelerinin en komik olanlarından birisine yerleştirdiği Wiliam Tell Overture'unu da yerleştiren Kubrick filmlerini sinema tarihine altın harflerle yazdırırken bu müziklerin etkisini çok iyi kullanmıştır. Güney Kore'den son 20 yılda çıkmış, bana göre en iyi yönetmen olan (Kim Ki Duk'a da saygımızı gönderelim) Chan-wook Park'ın filmleri de bu ekolü sürdüren filmlerden. Park'ın özellikle "İntikam Üçlemesi" olarak bilinen Sympathy for Mr. Vengeance, Oldboy ve Sympathy For Lady Vengeance ile I'm A Cyborg, But That's OK filmlerinde kullandığı müzikler aşmış niteliktedir ve her soundtrack severin arşivine atması geken eserlerdendir.

Ben özellikle saydığım 4 filmden son 3 tanesini ele alacağım. Oldboy'la başlayalım. Yeong-wook Jo'nun bestelediği müzikler, sinema tarihinin en büyük başyapıtlarından birisini daha da efsane hale getirmiştir. Filmdeki Dae-su karakterinin, aslında filmin başından beri nasıl acınacak bir adam olduğunu her sahnede perçinleyen müzikler filmin final bölümünde zirveye ulaşır adeta. Jo'nun özellikle soundtrack albümünün son bölümünde yer alan Farewell My Lovely ve The Last Waltz besteleri insanı dağıtır. Zaten Farewell My Lovely melodisinin çaldığı an, nasıl Oldboy bir başyapıtsa, sinema tarihinin en efsane sahnelerinden birisidir. Her anıyla. Bir Imdb kullanıcısı bu film için, "aynı filmde hem güldüm, hem ağladım, hem intikam hem iğrenme duygusu hem de acıma duygusu hissettim. Şok halindeki bir insan gibiydim, zaten film için de bu kelime kullanılabilir rahatlıkla, şok edici" demiştir. Cuk oturan bir yorumdur. Filmin müzikleri de bunu perçinler. Aynen Kubrick filmografisinde olduğu gibi.

























Sympathy for Lady Vengeance'a geçelim. Üçlemenin son filmi bana göre en iyi ikinci filmidir ve yine Park karakter betimlemesini çok iyi yaptığı, kapı gibi bir film çıkarmıştır ortaya. Aslında Lee Geum-ja karakteri Oh Dae-su karakterinin kadın versiyonu gibidir. Oldboy'un son sahnesinde Dae-su'nun yüz ifadesi ile, Lady Vengeance'daki cesedi gömme sahnesinde Geum-ja karakterinin yüz ifadesi aynı gibidir. Yeong-wook Jo bu filmin de mükemmel müziklerine imza koymuştur. Bir kere filmin açılış jeneriği için kullanılabilecek tek kelime "enfes"tir. Geum-ja's Prayer melodisinin bunda katkısı büyüktür. Vivaldi'nin bestelerinden etkilenilmiş müthiş soundtrackin özellikle Cessate Omai Cessate bestesinden üretilmiş, filmin tema müziği olan beste öne çıkar.

Jo, Park'ın bir sonraki filmi I'm A Cyborg, But That's OK filminde de sazı eline alır. Yine müthiş bir albüm çıkar ortaya. Yine filmin finaline doğru önümüze sürdüğü Ilsungwa Yonggun ismindeki melodisi ile bizi alıp götürür. Park'ın İntikam Üçlemesi'nden sonra, belki de en sıradışı filmi olan bu acaip aşk hikayesini yine müthiş bir valsla sunar bize.

Jo, John Williams, Hans Zimmer, Howard Shore gibi isimlerin film müziklerini seven ve soundtrack albümleri koleksiyoncuları için unutulmaz albümlere imza atmıştır ki eserleri Park filmleri ile kalmaz. 15'ten fazla filmin müziğine imzayı koymuştur.