REÇETENİN ANA HATLARI

Spor Toto Super Lig'in kalan 6 haftasinda Konyaspor, Kasimpasa ve Bucaspor'un kume dusmesine nerede ise kesin gozuyle bakiliyor. Bu 3 takimdan en tepede olani Bucaspor'un kumede kalabilmesi icin kalan 18 potansiyel puanin nerede ise 14-15 puan civari bir puani almasi gerekiyor. Sivasspor bu ucluye en yakin takim. Digerleri de Galatasaray ve Ankaragucu. Galatasaray taraftari, 30 yas ve altindaki taraftarlarin tumu, hayatlarinda ilk kez kume dusme hesabi yaptilar. Galatasaray bugun ligde, kume dusme hatti disinda kalan 15 takim arasinda en cok maglubiyet alan takim. Ayrica yine bu 3 takim disinda en az gol atan takim. Takim kume dusmeyecek elbet, elbet derken bu Galatasaray'in sahlanisindan degil Bucaspor'un geri donusunun cok zor oldugundan olacak. Ama bu gunleri hic unutmayacak Galatasaray taraftarlari. Bir Galatasaray taraftari bir gun kume dusme hesabi yapacak duruma geldiyse, bunun gerisi kimsenin umurunda olmamali.

Vinçler Ali Sami Yen duvarlarına vurduğunda ilginç bir anı da simgeliyordu kulüp tarihinde. Şahsen çoğunluğun sesi olan "yeni stadyuma karşıyız, Ali Sami Yen'imizi bizden almayın" görüşünün bir parçası değildim. Stadyumları efsane yapanlar taraftarlardır. Galatasaray'ın bugün bir başka efsane sıfatını kazandıracağı bir stadyumu var. Tabii ki evladiyelik bir stadyuma, resmen veda etti taraftarların gözleri. Ama dediğim gibi, kulübün manevi anlamda çöktüğü günleri nihayete andıran, gerçek anlamda bir çöküşü izlerken insan üzülmeden edemiyor.

Peki kulüp bu durumdan nasıl çıkacak. Çıkacak elbet. Her kulübün dibe vurduğu ve tekrar yükseldiği zamanlar olmuştur. Galatasaray camiası bugün sportif başarı anlamında daha başka bir yerde de bulunabilirdi. Futbol takımı da dahil olmak üzere. Üstelik futbol odağındakibu bakış açısı bir şeyi unutturuyor. Galatasaray amatör şubelerde hiç olmadığı kadar can çekişiyor son yıllarda. Bilgi sahibi olmadan fikre kaptırmayalım kendimizi, amatör şubeleri çok fazla takip etmediğimden o tarafı nasıl kurtaracağımızla ilgili düşüncelerimiz sınırlı. Peki bu futbol takımı?

















Kulüp yönetiminin odağını, hedefini, dengesini kaybedeli çok uzun zaman oluyor. Galatasaray kulübünün başarısını Fenerbahçe'nin üzerine çıkmak olduğunu zanneden, ne ilginçtir ki Rainer Hollman yönetiminde takım Şampiyonlar Ligi'ne ilk kez kaldığında saha kenarında sarmaş dolaş olanlardan birisi olan Adnan Polat, daha o gün ufkunu genişleteceğine 20:45'in akrep ve yelkovanı arasına sıkıştırdı vizyonunu. Daha da ileri götüremedi. Belki de o yüzdendir ki rakibi artık yakalanamayacak kadar uzağa gittiğinde uğraşacak bir şeyi kalmamıştı. Ezeli rakibiyle savaşmadan nasıl davranılacağını bilmiyordu. Kulübü tarihinin en kötü dönemine demir attırdı.

Buradan nasıl çıkacak takım? İstikrarlı yapılanma, sağlam bir organizasyon, iyi tanımlanmış iletişim kanalları, ilkelerine sahip çıkan ve bu anlamda her kesime karşı sağlam duran bir kulüp. Peki bu nasıl olacak. Haddimize mi değil mi bilemem, benim reçetem budur?

Galatasaray A.Ş. - Futbol takımı ilişkileri: Adnan Polat ibra edilmediği kongreye gelene kadar son 3 ayda, futbol takımı kötüye gittikçe şirketleşme, birleşme ve stadyum inşaatından ve bunun kulübe getireceği kârdan bahsetti. Ona göre Galatasaray kulübü iyi yönetilen bir şirketti ama saha içinde sonuçlar tutmamıştı işte. Alax'in içeri giren kafasını sorduklarında "bana hiç sormayın onu, şansımız yoktu" diyordu. Ona göre onca uzun adamın içerisinde, Gökhan Gönül'ün enfes pasında topu kafayı vuran Alex'in köşeye bıraktığı top bir şanssızlıktı. Bu yüzden zaten Zapata'yı ön liberoda beğeniyordu kalede değil.

Ömrüm boyunca kurumsal veya öyle olduğunu iddia eden firmalarda çalıştım. Örneğin bir bankada, CEO'nun bir şubeye gidip nasıl kredi verileceğini veya nasıl kasa tutulacağını memurlara öğrettiğini görmedim, bankanın iletişim toplantılarında bir şube müdürünün çıkıp kendi çalışanı için "arkadaşları sezon boyunca kendini yırttılar o ise hiçbir şey yapmadı, artık şubede onu düşünmüyorum" dediğini de. İşten kovulan adamın neden kovulduğunu öğrenmeyip, örneğin bilgisayar başında sakız çiğnemesinin kovulma sebebi olduğuna inandırıldığımız da. Galatasaray kulübünde akibetini bilmeden, o meşhur "kurumsallık" yalanı altında şeffaflığın, enformasyonun hak getire olduğu o kadar hadise meydana geldi ki artık Adnan Polat'ın kendisi de söylediklerinin gerçekle alakası olmadığını biliyor. Aynen daha aralık ayında yaptığı "Adnan Sezgin'in Galatasaray'a zararı olduğunu bilsem yarın kapının önüne koyarım" lafından 2 ay sonra bunu gerçekleştirdiği gibi. İnsanın "bu 2 ayda mı Galatasaray'a çok yararlı bir adamken zarar vermeye başladı?" diye sorası geliyor.

Galatasaray kulübünün başkanlığı için yarışan isimlerin üzerinde tartışmak anlamsız. Bir anlayış ve bir ekol oturtmak ve bunu ilkeli biçimde sürdürmek amaç olmalı. Galatasaray kulübünün artık bulunduğu maddi ve sportif başarı durumunu kabul edip (yüz milyon dolarlarca borç ve Şampiyonlar Ligi'ne en son 5 sene önce katılmış bir takım) bu gerçekle yüzleşmesi gerekiyor. Kimse küçülmenin sakıncasından bahsetmemeli artık, zira bazıları inkar etse de kulüp zaten kendiliğinden küçülmüş durumda.

Teknik adam-Köprü Menajer: Bu blogda dilimize pelesenk oldu. Terim-Dürüst, Lucescu-Albayrak, Gerets-Tulun...Bu örnekler bu takımı toplamda 6 şampiyonluğa 1 UEFA Kupası ve 1 Şampiyonlar Ligi çeyrek finaline götürdüler. Bazen 2 tarafın aktörleri, kültürel ve sosyal açıdan birbirine ne kadar uzak olsa da (Lucescu-Albayrak bunun çok net bir örneğidir) ortaya çıkan kimya bambaşka bir şeydir. Fatih Terim Fiorentina'da başarıya koşarken, Cecchi Gori faktörüne rağmen yanında oturan adam Antonio di Gennaro ve Giancarlo Antongnoni'ydi. Burada isimler önemli değil. Aralarında oluşacak uyumdan bahsediyoruz. Bülent Tulun bu işi daha önce çok iyi başarmış bir adamdı, elinde oldukça zor idare edilen ve görece zayıf bir kadro olmasına rağmen Albayrak'ın Lucescu ile olan ilişkisini anlatmaya gerek yok. Bunu daha önce başarmış bir hem de birkaç kez başarmış bir camianın bu örneği alıp aynen kopyalamamasındaki sebebi hala çözmüş değilim. Adnan Sezgin göreve geldiğinden bu yana Skibbe, Rijkaard ve Hagi için tehlikeli bir gölge olabildi sadece. Teknik adam-menajer ya da Genel Direktör kimyası tutması garanti olan bir şey değil. Hoeness, bir türlü yıldızının barışmadığı Louis van Gaal'i gönderdikten sonra "kendisine yaptığımız uyarıları dikkate almıyordu" dedi basına. Yani teknik direktörün işine karışma arzusu sadece bize özgü değil, ancak marifet bunu 2 tarafın da arasındaki işbirliği ile uzlaşmaya varacağı bir yapıyı oluşturmakta.

Futbol takımı, transferler ve teknik direktör davranışları: Futbol takımının idaresi konusunda son 2 sezondur gelinen durumu hepimiz biliyoruz. Galatasaray son 2 yılda Avrupa futbolunun isim yapmış birkaç oyuncusunu Türkiye'den gönderirken, taraftarlar bu oyuncuların bir arada uyum içinde oynatıldığı bir kadroyu hiçbir zaman göremediler. Kimileri bir türlü kadroda, oynadıkları oyundan zevk alacak bir yapıya kavuşamadılar, kimisi bilinmeyen sebeplerle takımdan uzaklaştırıldı. Bu ilginç şekilde kadroya yeni katılanların da gelir gelmez bir lanetle karşı karşuya kalmasına yol açtı. Romanya Ligi'nin transferi gerçekleşmeden önceki gol kralı Stancu, Marsilya'da kaptanlığa kadar yükselmiş ve geçtiğimiz sezon Premier Lig'de 30'un üstünde maça çıkmış Lorik Cana gibi isimler bugün futbolculuğu tartışılan oyuncular haline geldiler. Üstüne üstlük teknik direktörler takip ettikleri teknik adamın geride bıraktıkları ve düzeltilebilecek aksaklıklarını tamir etmek ve hatta geride kalan bazı iyi unsuları kullanmak yerine bir enkazdan bahsedip durdular. Örneğin Gheorghe Hagi mağlup olduğu her maçtan sonra bu enkazın varlığından bahsediyordu. Kafasını o kadar fazla devraldığı enkaza takmıştı ki, bir başka enkaz yaratmaktan kurtaramadı kendini. Ve ne ilginçtir ki, "hiç enkaz edebiyatı yapmadım" diyen bir başkan, kulübü içindeki bu tavra karşı gıkını çıkarmadı. Şeref locası ile kulübe arasındaki çarpık ilişkinin bir başka örneği.

Scout mekanizması ve altyapı: Cüneyt Tanman önderliğinde bir futbolcu izleme ekibi ve yıllardır Galatasary A takımına oyuncu yetiştirmiş bir altyapısı var Galatasaray'ın. Peki organizasyonu, altyapıya genç yeteneklerin kazandırılması ve bunların A takıma yavaş yavaş kazandırılması yönündeki bir planı, ucuza alıp, pahalıya satan bir transfer politikası? Bunu bu blogda daha önce dile getirdik, evet ellerinde büyük bir Brezilyalı potansiyeli var ama Avrupa Ligi çeyrek finaline 3 takım sokan (muhtemelen de yarı finale en az 2 takım sokacak) Portekiz'in kafaya oynayan ekipleri bunu yapıyorsa Galatasaray da yapmak zorundadır. Peki nasıl olacak diyorsanız, gezegenin kafayı futbol-ekonomi ilişkisi üzerine bozmuş enfes blogu Swiss Ramble'daki eşsiz Porto incelemesine bakın derim.