KİŞİSEL GELİŞİM MASALLARI

Üniversitede her iki dönem ayrı ayrı ödevler vasıtası ile tanıştım bu kişisel gelişim kitaplarıyla. Zaten tanışmamla bu türün “Kur’an-ı Kerim”lerini okumam da aynı anda oldu. Stephen Covey’in “Etkili İnsanların 7 Alışkanlığı” ve Anthony Robbins’in “Sınırsız Güç” kitapları. Zor bitirdim her ikisini de. Amerikan Rüyası’nı gerçekleştirmiş iki adamın şahsi şovlarından ibaret olan sayfa dolusu hikaye gibi geldi bana. Okurken düşündüm, “Stephen Covey denen arkadaş, sinerji yaratmak, empatik olmakla ilgili bir sürü şey söylüyorsun, ama danışmanlığını yaptığın Bill Clinton aynı anda Sudan’ı, Bosna’yı bombalıyor, bu nasıl iş?”. Yıllar geçti, bir kitapevini dolaşırken tak bir kitap. Koskoca bir kahkaha atacaktım ama kalabalık bir alanda olduğumdan tebessümle yetindim. “Sekizinci Alışkanlık”. Covey, 7 alışkanlık iyi para yapınca “hepsini kavrayan bütünleştirici, insanın kendi içindeki cevheri bulması” gibi yepyeni bir alışkanlık uydurmuştu. Bu aralar bekliyorum “İletişim çağında e-öğrenme alışkanlığı gibi”, 9, 10 ve 11. alışkanlıkları da çıkarabilir. 2 sene geçti aradan.

Bu kitaplardan oldum olası nefret etmişimdir. Hayat doğru zamanda, doğru yerde olmakla alakalıdır ve bir tesadüfler ürünüdür. Sinerjik olmak, proaktif olmak, iyi bir dinleyici olmak elbette bir insanın karakterinde bulunması gereken şeylerdir, ama bunların kişiyi başarıya götüren mutlak reçeteler gibi sunulması, üstelik konunun kişiselleştirilerek anlatılması (bolca yabancı şirketin de reklamını yaparak) saçmalıktan başka bir şey değil kannımca. Hele bunlar canı sıkılınca bir takım bombaları bir takım insanların üzerine bırakan bir devletin yönetim kademesindeki insanların akıl hocalarından çıkınca daha da tepem atıyor. Neymiş Anthony Robbins New York'a zamanında geldiğinde çok fakirmiş, bulaşıkları küvette yıkıyormuş, şimdi nerelere gelmiş. Yani hayatın dibi olarak gösterdikleri yer bu: New York'ta küvette bulaşık yıkamak. Bunu gidip Yüksekova'da elektriksiz köyde 8 kardeşiyle yaşayan, okula tahta köprüden geçerek giden çocuğa anlat bakalım. "Bak güzelim, adamın durumu o kadar kötü ki koskoca New York'ta, bulaşıklarını küvette yıkıyor, ama şimdi ne halde, şimdi hemen okula git ve sinerji yaratmaya başla". Amerikan kültüründe yetişmiş, o toplumun içinden çıkmış bir adamın kitaplarının, başka yaşam şartlarında yaşayan insanlar tarafından, kişiliğimdeki boşlukları düzeltsin diye alınıp okunmasına fena halde içerliyorum. Bir kere 30 yıldır oturtamadığın kişiliğini, zaten bu yaştan sonra, "proaktif ol" diye mesajı direk gözüne sokan 300 sayfalık bir kitap oturtamaz. İnsanların yardımlaşmasını, proaktiviteyi bu öğelerin bulunduğu birkaç sanat eserini (film, kitap, tiyatro vb...) elden geçirerek ve onların arka planındaki metni keşfederek geliştirebiliriz, ama bunu çocuğuna yemek yemesini emreden ebeveyn gibi genel-geçer bir formuül halinde doğrudan sunan eserlerden hiçbir şey elde edemeyiz. Bunlar sadece davranışla ilgili değil, bir dolu örnek var: Güzel Konuşmanın 7 Yolu, Siz Kimsiniz? (sana ne ulan, adamdaki rahatlığa bak), Ruh Eczanesi, Gerçek Zenginliğe Ulaşma Sanatı, Boşan/Ma Meleği Doğru Evlilik Doğru Boşanma....

İnsanlık namına bu kitapların toplatılıp yakılmasını rica ediyorum. Yoksa Ferrari'mi satacağım söyleyeyim.