TÜRKİYE'DE SPORDA IRKÇILIK

Dün akşam, Beyoğlu Karakedi'de "Irkçılığa ve Milliyetçiliğe DurDe! Girişimi"nin düzenlediği "Türkiye'de Sporda Irkçılık" konulu bir panel vardı. Konuşmacı olarak İbrahim Altınsay ve Bağış Erten'in katıldığı sohbette dinleyici sayısı 15-20 kişi arasında kaldı. Olsun bu da bir şey.

Şimdi konuya neresinden girsek? Özellikle tribundergideki başlığı görünce bir yerinden girmek zorunluluğu gösteriyor kendini. Hadi o klasik söylemle başlayalım. "Ne ırkçılığı kardeşim, zenciler bizim kardeşimiz. Muz falan atmayız biz, siyah beyaz kardeştir ayıranlar kalleştir!" Oldu canım öyledir tabi muhakkak.

Dün esas olarak buna benzer konular konuşuldu. Sivasspor maçında Galatasaray taraftarının tavırları, Elazığ tribününde "Ermeni Malatya" tezahüratı ve sonrasında Elazığspor yönetiminin özür dilemesi gibi. Yani işin milletler tarafına girip, analiz yapmaya kalkarsak, iş pek güzel sonuçlanacağa benzemiyor. Milliyetçilikle ince bir çizgiyle ayrılan ırkçılığın örneklerini gözönüne sürerek bu işi yapmak gerekli, ama bunu gerçekten her tarafın anlayabilmesi için zamana ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. "Kürtçe klip çekeceğim, bunu yayınlayacak yürekli bir kanal arıyorum" diyen şarkıcıyı linç etmeye çalışan ülke, 10 sene geçtikten sonra Kürtçe televizyon kanalı açabiliyor. Güzel şeyler bunlar, değişmekteyiz ve bunun belirginleşmeye başlayan ırkçılığın da önünü keseceğini düşünüyoruz. Umarım öyle olur.

Benim bu panele giderken kafamda olan ise işin "başka" tarafıydı. Tüm bu ayrımcılığın öbür tarafında, Türkiye'de tribünlerin esas ihtiyacı olan şeye, tek ses, tek talep, tek yumruk kısmına yani. En başından başlayalım. Evsahibi takım taraftarları, deplasman takım tribününde polis operasyona girişmişken, el kol işaretleri eşliğinde "oooh ohh" çektiği müddetçe bu konuda bir adım bile yol katedemeyeceğimiz kesin. Ya da tribünden çıkışta, rakip taraftarın en az 30 dakika bekletilmesi zorunluluğuna, birlikte karşı çıkılmadığı sürece kuralları değiştiremeyeceğimizi anlamalıyız. Göztepe-Karşıyaka maçına örneğin, Karşıyaka taraftarı getirilmeyerek çözüm bulunmaya çalışılıyorsa, Göztepe seyircilerinin de maçı protesto etmesinden daha anlamlı bir tepki olabilir mi? Fenerbahçe stadında pankart açılmasını protesto etmek için her taraftar cebinde A3 kağıdına hazırladığı ve katlayıp cebinde içeri soktuğu bir yazıyı, bir harfi getirse; ya da hadi daha kolayı, bayrak assa, şal bağlasa; çok çok daha anlamlı olmaz mı? Pahalı diye tribüne giremeyen öğrenciler için bir organizasyon düzenlese tribünler, her kodaman taraftar, bir liseliyi okul elbiseleriyle soksa içeriye.

Biliyorsunuz bunları, fazla uzatmaya gerek yok. Aynı evin içinde doğup büyüyen iki kardeşin birisi Fenerbahçeli öbürü Galatasaraylı olabiliyor. Bunların babası Beşiktaşlı olup iyice soyut takılanları bile vardır muhakkak. Yani her ne kadar dilinizle bunu kabul etmeseniz de rakip takımın taraftarı olabilmek için öyle karakterinizin farklı, bünyenizin şaşırmış, aklınızın kıt olmasına falan gerek yok. O kritik anlardaki önemli geçişler bu yönde yürütmüş sizi, düşmanım dediğiniz adamı da öbür yönde. Aslına bakarsanız sıkıntılarınız ortak, o da deplasmanda tuvalete girdiğinde işeyecek pisuvar bulamıyor, onun da deplasman otobüsünün camları taşlanıyor, o da bazen bu geç dışarı çıkarmalar yüzünden eve giden son otobüsü kaçırıp parkta yatıyor.

Yok, bu ülkede tepki göstermek zor bunun da farkındayım. Doğalgazı mecbur tutup, her eve binbir baskıyla bağlatıp yüzde 70 zammı da çakıveriyorlar bir gecede. Biz de sokağa inip bağırıp çağırıp hakkımızı arayacağımıza soba kuruyoruz evlerimize. Evet bu ayrı mesele, Joe Reis kahvede incelesin Türk'ün bu hallerini, biz şimdi tarihin derinliklerine inmeyelim. Şunu diyorum, buna bile ses çıkarmazken, yukarıda hayalini kurduklarım belki yakın gelmeyecek size. Ama tribünden çıkar birliktelikler, tek seslilikler. Öyle bir gençlik üretildi ki, birlikte özgürce ses çıkarabildikleri tek yer tribün kaldı. Sokağa indiğinde solcu, filistin dediğinde dinci, kardeşlik dediğinde bölücü olabiliyor bir şeyler yapmaya çalışanlar. Ama işte tribünde bizi ortak tutan şey takım sevgisi. Normal hayatta birlikte su içmeyeceğiniz adamlarla omuzomuza yapıyorsunuz fütursuzca. Ortak dertlere karşı da ses çıkarmak bu kadar zor olmamalı yahu.

Geldiğimiz yer şu: Ayrımcılığa karşı koymalıyız varlığımızın bir sonucu olarak. Aynı havayı soluyoruz, aynı fırından ekmek alıp, aynı televizyon kanalındaki diziyi seyrediyoruz ve aynı toprağın altına yatacağız günün birinde. Hakkımızı adaletimizi aramak için birbirimize destek olmak işimize gelmez mi?

Öyle bir yazdık ki, yeni internet yasasıyla "halkı isyana teşvik" suçuyla içeri de alırlar bizi. Neyse siz anladınız beni. Daha fazla uzatmayalım, aslolan futboldur, aslolanı korumak için de birbirimize kol kanat gerelim derim ve çekilirim..

by tunchay