CANIMIZ KANIMIZ COPÇU AMCAMIZ-2

Tarih 8 Ekim 2008. Aşağıdaki yazıyı yazmışım ve kronolojik olarak stadyumlardaki polislerle olan ilişkimi anlatıp bir kaç saptama yapmışım. Bugün tarih 6 Nisan 2009. 6 ay geçmiş, değişen hiçbir şey yok. Cumartesi günü Joe, Barbaros Bulvarı'nın resimlerini koyunca işin sadece parıltılı yüzünü görmüşüz. Parıltısız yüzünü internet köşelerinde gördük. Şu 2 fotoğrafa dikkatlice bakın. Beni oraya giden Beşiktaş'lı taraftarların trafiği tıkaması, gürültü kirliliğine yol açması, şehir hayatını felç etmesi gibi yaptıkları ilgilendiriyor elbet, onlar bir yana, oturup konuşulabilir. Ama hiçbirisi şu 2 resmin savunucusu olamaz. Ben neden her polis müdahalesinde 1 vatandaşa 4 polisin aynı anda çullandığını görüyorum? Bu nasıl bir nefret sormamız mümkün olmayacak mı? 3 polisin (1 tane yetmiyor ya) kontrol altına alıp götürdüğü taraftarın kafasına 2 metre öteden tekme sallamak hangi "emniyet" anlayışının ürünüdür? Daha da ötesi polisin aşağıdaki yazıda belirttiğim gibi, insan gruplarına "imha edilecek güruh" olarak bakmasının arkasındaki güdü nedir? Yıllardır polisliğin maddi açıdan çok zor bir meslek olduğu adamcağızların (!) o kadar çileye (!) rağmen çok az kazandığı söylenir ve "e o da insan, bir yerde patlıyor" komik savunması yapılır durur. E o zaman çöpçü, kutuya atılmayan her çöpü ev sahibinin kafasına boşaltsın "çöp topluyorum, ona rağmen ne kazanıyorum, ben de insanım" diye. Böyle hastalıklı bir mantık olabilir mi? İnsanın insana gösterdiği şiddetin meşruiyetini kazandığı paranın azlığıyla açıklamak nasıl bir tezahürün ürünüdür? Kaldı ki Türkiye'de polis teşkilatının üyelerinin ne tür "bağışlarla" bir gecede 10 günlük parasını çıkardığını kendi şahit olduğum ve en yakınlarımdan dinlediğim bir dolu olayla biliyorum.

Türk polisi eğitimsiz, Türk polisi kendi vatandaşına nefret dolu, Türk polisi kendi kulaklarımla duyduğum "şu 1 Mayıs gelse de biraz adam coplasak" diye kahve muhabbeti yapacak kadar vahşi düşüncelerin sahibi ve Türk polisi kusura bakmayın ama "suçlu". Bu gidişin önüne geçilmezse bir gün o aşağıda kabzasıyla adam dövülen tüfekten bir kurşun çıkacak...Ondan sonra Yunanistan gibi mi oluruz, yoksa yine aşağıda belirttiğimiz gibi sineye çekip bir sonraki olayımı bekleriz, orası meçhul...

6 ay önceki aynı nakaratı okumadan önce Canarino'dan bir alıntı ile bitireyim

Polisin hak eden etmeyen ayrımı yapmaksızın orantısız güç kullandığını kabul eden, dillendiren, hatta hicveden, bir çok aydın sıfatını haiz ismin; bunu adeta fısıltıyla yapıp, yıldönümleri geldiğinde ise, 23 Nisan’da gaza gelen çocuk misali, emniyete hayranlık çığlıkları atmalarını da hayretle izliyoruz ayrıca. Kendilerine buradan rahmetli Cem Karaca’nın “Yarım Porsiyon Aydınlık” şarkısını hediye ediyoruz. Gün gelir “Polisten sopanızı yerken siz. Ne kadar da bilimselsiniz” diye de ekleriz...


















Reinhardt Saftig zamanı Mapeza'nın 2 gol attığı meşhur Galatasaray-Beşiktaş maçıydı. Maça kalabalık bir gruplar gitmiştim ve içlerinde bulunan amcam, fenalaştığı için staddan çıkarmak istediğimizde stad kapılarında bekleyen polis görevlisi "buradan güvenlik sebebi ile çıkış yok, Beşiktaş taraftarları orada, diğer tarafa yürüyün" diyerek bizi stadın en uzak köşesine göndermişti. Sonradan apandisitinin patladığını öğrenmiştim stadda maçı bitirip eve döndüğümüzde. O haliyle izin alamayan amcam iki büklüm halde, üsteleyince Türk polisinden bir de ölüm tehdidi almıştı. Yıllar geçti. Joachim Löw'lü Fenerbahçe'yi Ali Sami Yen'de 2-0 mağlup ettiğimiz maç öncesi Mecidiyeköy'de bugünkü İkbal lokantasının bulunduğu yerde saatlerce tutulup kuyruğa girmek için çağırıldığımızda, tek bacağım polis kordonunun muşamba ipine değdiği için iyisinden bir cop yemiştim. 2 gün ayağımın üstüne basamadım. Yine yıllar geçti. Eric Gerets'in ikinci sezonunda İstanbul'da oynadığımız ve 3-3 berabere biten Konyaspor maçı öncesi bir polis memuru ortada hiçbir sebep yokken bir Galatasaraylı taraftarı kendisine sert baktığı gerekçesi ile 6 arkadaşıyla beraber dövmüş ona karşı çıkan maça beraber gittiğimiz arkadaşımı (ki kendisi Tuncay'ın biraderidir) da kafasından tutup polis otobüsünün kaportasına fırlatmıştı. Bu yıllar boyu hiçbir maçta bir tek güler yüzlü polis gördüğümü hatırlamıyorum. Fıldır fıldır gözlerle cebindeki korkunun sığınağı o sopayı çıkartıp bütün egosunu tatmin edecek kurban aramayan bir polis hatırlamıyorum. Taraftarlar sıkışıklıkta susuzluktan kavrulurken karşılarına geçip soğuk ayran içen, itip kakan, aramaların afedersiniz bo.unu çıkaran ve sürekli bir rahatsızlık içinde olan bir dolu adam hatırlıyorum oysa.

2 yıl daha geçti. Hollanda'ya ilk ziyaretimde ADO Den Haag-AZ maçı için Den Haag'ın Zuiderpark Stasyumu'ndaydım. Tüm bir kalabalığı kontrol eden 2 atlı polis vardı ve Hollanda'nın en belalı taraftarları olarak bilinen ADO'lularla şakalaşıyorlardı. Maç bitimine kadar da bir daha onları görmedik. Sonra Hollanda'ya yerleştim. Utrecht kombinesi aldım. Aynen zamanında Galatasaray kombinesi aldığım gibi. Bu sene henüz içeride üçüncü maçımızı oynadık. İlk 2 maçtan önce turnikelerden geçerken (hoş o iş de tamamen taraftarın kendisi tarafından yapılıyor) güvenlik görevlileri sessizlik içinde bizi beklediler. Yanlarına yaklaştım. Beni arayacak güvenlik görevlisi "İyi akşamlar" dedi. Yüzüne baktım tam tarifi ile aval aval. Gülümsedi. Sonra da ceplerime kısaca dokunup anahtarımı görmek istedi. Ardından da "iyi seyirler" dileyerek içeri gönderdi beni. Herhalde milyonda bir olacak bir polise rastlamıştım. İkinci maç geldi. Yine iyi akşamlar ve iyi seyirlerle karşılaştım. Üstelik bu sefer elime aldığım cep telefonu ve anahtarları gören görevli "her şey burda zaten, neyi arayayım geçebilirsin" demişti. Geçen pazar Twente maçına 12 dakika geç girdim. Utrecht 7. dakikada 1-0 öne geçmişti. Güvenlik görevlisi "golü kaçırdın neredesin yahu" anlamına gelen bir şeyler söyledi. Ben de "maalesef ama daha gol görürüz" diyip içeri yürüdüm. Maç 3-0 bitti. Çıkışta aynı güvenlik görevlisiyle göz göze geldik. Gülerek "3-0, 2 golü gördün en azından" diyerek ve "iyi akşamlar" dileyerek gönderdi beni evime.

Utrecht Nieuw Galgenwaard Stadyumu'nda bugüne kadar ne bir polis-taraftar kavgası gördüm ne de bir hadise. Olan hadise maç öncesi sokaklarda oluyor o da en ezeli rakip Ajax maçları öncesi. Stadda önce güvenlik taraftara, daha sonra bunu gören taraftar da insani duygular gereği onlara saygı duyuyor. Ne bir koltuk söküldü bugüne kadar ne stada bir zarar verildi. Galatasaray taraftarının meşhur pet şişe sağanağı Fenerbahçe maçı öncesi kendi stadındaki koltukları sökme nedeni polise fırlatmaktı. Çünkü bir düşman vardı karşısında. Çok normaldi bu, çünkü düşmanca davranışa maruz kalıyordu senelerdir. O gün patladı. Bu her tribünde her stadda var. Bizim de suçumuz yok mu? Var elbet. En büyük zorluklarla, en insanlık dışı muamele ile stad kapısından içeri girdiğimiz maçlarda, galip gelen taraf olunduğunda her şey unutuluyor. O kapıdan içeri girene kadar maruz kalınan davranıştan şikayette üzerimize yok, ama kapından içeri girdiğimiz anda artık dışarıdakilerin neye uğradığı umurumuzda değil. Marsilya tribünlerinin zamanında desteklediğimiz hareketi tebrik edilesi. Sınır ötesinden Madrid polisine tepki veriyorlar. Bu yardımlaşma son yıllarda 3 büyük kulübün taraftar grupları aracılığı ile Türkiye'de de kendini göstermeye başladı. Umarız devam eder. Zira stadlardaki "yasal mermi"li meslek sahiplerinin kendilerini düzeltmeye niyetleri yok. Birilerinin düzelmelerini sağlaması lazım.