LACUNA COIL - SHALLOW LIFE

Lacuna Coil'in Karmacode albümünü yorumlamıştık daha önce blogda. Beşinci albüm 20 Nisan'da çıktı piyasaya. Grupların olgunlaşma sürecini bir albümle değil 2-3 albümle değerlendirmek lazım, dolayısıyla Karmacode ile başlayan Lacuna Coil dönüşümü sürecini bu albümü gördükten sonra değerlendirmek gerekiyordu. Hadise şu. Milano'lu grup bir öğe dışında dönüşümünü gayet başarılı tamamladı. Ona ilerleyen satırlarda değineceğiz. Albüm çıkışı öncesi ve çıkışından hemen sonra Arap ezgilerinin yoğunlukla kullanıldığı bir eser olduğu söylenip duruluyordu ama ilginç şekilde ben Karmacode albümünü bu albümden 4-5 kat daha fazla "Arabic" buluyorum. Bunu söyleyenlerin eski albüme dönüp dinlemelerini tavsiye ediyorum. Ama şu kesin Cristina Scabbia artık vokal stilini iyice oturtmuş. Dolayısıyla Lacuna Coil dendiğinde artık kafamda nasıl bir şarkı duyacağım canlanıyor. Bu bir çok insana göre bir grup için olumsuz bir unsur olarak görünse de benim için iyi bir özelliktir. Yalnız şarkı yapıları biraz birbirine benzemeye başlar gibi bir hava var, bir sonraki albüm aynı yapıyı kaldırmayabilir, bir yandan bu tehlike de var. Benim için yukarıda belirttiğim asıl olumsuzluk ise şarkı sürelerinin anlayamadığım ölçüde kısalması. Albümde 4 dakikanın üstünde şarkı yok. Heavy metal kökeninden çıkmış bir grup için pek alışılageldik bir durum değil bu. Bir de benim gibi uzun progresif eserleri seven bir adam olunca iyice garipsiyor durumu. Ha tabi Lacuna Coil'in genelde sevmediğim yanına çare bulmalarını beklemiyorum o da Andrea Ferro. Ben vokalleri Scabbia'nın tek başına götürebileceğini düşünüyorum. Sahnede sadece esas vokale yardımcı olmak için duran bir adamın Haggard gibi "her telden çalan" bir grup olmadıkça gereksiz olduğunu düşünüyorum.

Albüm şu ana kadar 50.00 civarında sattı dünya çapında. Karmacode 500.000 rakamına ulaşmıştı. Daha gideceği yol var. İlk single "Spellbound"u beğendiğimi söylemeliyim. "Shallow Grave", "I Won't Tell You", "I Survive", "I'm Not Afraid", "Wide Awake" de diğer ağır toplar. Kapak tasarımını da çok beğendiğimi eklemeliyim de takıldığım bir nokta var. Bir grup piyasaya ilk çıktığında isminin yazılış şeklini belirler ve bir daha da bunu bozmaz. Daha doğrusu bozmalalı. Iron Maiden, Blind Guardian, Running Wild, Kamelot ve bir dolu grup bunun örneği. Her albümde, sırf tasarıma uyacak diye illüstrasyonu değiştiren kulüplerden haz etmiyorum ki Lacuna Coil'de aynı yolun yolcusu. Bir ara Oasis de bu işi yaptı sonra hatayı anlayıp eskiye döndüler. Cristina Scabbia da 37 olmuş bu arada hey gidi. Grubun hayranları albümü kaçırmaz zaten ama "ben arşivde sadece bir Lacuna Coil albümüne tahammül ederim" diyenler Karmacode'u tercih etsinler.